کابل (پژواک،٢٤جدى٩٢): سردار محمد نادر نعیم نامزد انتخابات سال آیندۀ ریاست جمهوری می گوید که براى محو فساد اداری در کشور، تطبیق قانون و پیشبرد مذاکرات صلح با مخالفان دولت، ارادۀ قاطع دارد.
نعیم می افزايد که در صورت پیروزی در انتخابات؛ تامین امنیت، تطبیق قانون و محو فساد اداری، از جملۀ اولویت های کاری وی می باشد.
موصوف در مصاحبۀ ویژه با آژانس خبری پژواک، فساد اداری در کشور را به سرطان در وجود دولت تشبیه نموده گفت که برای محو این پدیده، نیاز به تطبیق یکسان قانون بالای مردم عام و مقام های بلند رتبۀ دولتی می باشد.
نعیم افزود: "فرض کنیم، میگویم ارگان های مستقل، باید مستقل باشد و اتوريته (صلاحیت) داشته باشد که کارها را پیش ببرد و در عین زمان بازهم ما روی این موضوع، افکاری داریم که به سیستم کمپیوتری و یا الکترونیک شکایات مردم درج شود."
وی بدون دادن جزئیات در این مورد، برنامه های کاری خود را به زمان آغاز کمپاین موکول نمود؛ اما تعهد سپرد که در صورت پیروزی در انتخابات، همه تصمیم های خود را به صورت قاطع عملی خواهد کرد.
سردار محمد نادر نعیم، برای تامین امنیت در کشور و موفقیت پروسۀ صلح با مخالفان دولت بخصوص طالبان، به گروه سوم بی طرف که متشکل از سران اقوام و علما باشد و به هردو جانب قضیه مورد پذیرش باشد، مراجعه می کند.
وی افزود: "اگر ما واقعاً برای افغانستان صلح میخواهیم، باید کسانی را که مورد پذیرش هر دو طرف باشند و کسانی باشند که طرف نباشند، برای گفتگوهای صلح تعیین کنیم. این پروسه هم بايد متمرکز نباشد؛ مثلاً صلح در کنر امکان دارد که با صلح در لوگر تفاوت داشته باشد، چون مشکلات متفاوت میباشد."
به باور نعیم، برای موفق شدن پروسۀ صلح نیاز به کسب اعتماد مخالفان دولت و مردم می باشد.
موصوف گفت: مناسبات و روابطی که با سران اقوام و بزرگان و علما دارد، می تواند پروسۀ صلح را به پیروزی برساند.
مصاحبۀ کامل با سردار محمد نادر نعیم را در زیر دنبال کنید:
پرسش: در چنین حالت دشوار که از یکسو مداخله های بیرونی وجود دارد و از سويی هم کشور در حال جنگ است، در صورت پیروزی برای مدیریت چنین حالت دشوار، چطور تصمیم گرفتید نامزد ریاست جمهوری شوید؟
پاسخ: تصمیمى که برای کاندیداتوری ریاست جمهوری گرفتم، گمان کنم، نسبت به دیگر نامزدان محترم ریاست جمهوری متفاوت باشد. تصمیم من یک تصمیم مردمی بوده و از یک پروسۀ جرگه ملی و عنعنوی، من به این نتیجه رسیدم.
من اکثرا همراه شوراهای مردمی و بزرگان و متنفذین و جوانان افغانستان در تماس بودم تا آگاهی خود را در رابطه به مسایل مملکت خود افزایش بدهم و این دید وبازدید ها گسترش پیدا کرد و ده ماه پیش، یک شورا که متشکل از سران قومی بودند، پیش ما آمدند و گفتند که در این حالت حساس تاریخی افغانستان، شما نمی توانید بی تفاوت باشید و ما از شما خواهشمندیم که به سیاست افغانستان یک گام عملی بگذارید. ما احساس کردیم که در مقابل حسن نیت و سپاس مردم افغانستان که به فامیل ما دارند، این یک دَین ملی و تاریخی ماست.
پرسش: از نظر شما با در نظرداشت حالت فعلی کشور، افغانستان نیازمند چگونه یک رهبر است؟
پاسخ: جای شک نیست که افغانستان چالش هايی فعلاً در پیش دارد و بعضی چالش ها ظاهر و بعضی آن امکان دارد پنهان باشد و به چیزی که من عقیده دارم، این است که کسی باشد که اولاً به دین مبین اسلام معتقد باشد و دلسوز باشد و کسی باشد که تعهد و پذیرش قربانی را برای ملت و مردم خود داشته باشد. در عین زمان مدیریت سالم و تیم اخلاصمند در کار است و کسانی باشند که واقعاً کار را به اهلش بسپارند و این عقیدۀ ما است و در عین زمان، یکی از مهمترین مسئله را که باید در اینجا خاطر نشان بسازم، کسی باشد که وحدت ملی را تامین کند.
پرسش: در صورت پیروزی در انتخابات، اولویت های کاری شما چه خواهد بود؟
پاسخ: اگر ما نیازمندی های مردم را مدنظر بگیریم، اولین و مهمترین مسئله، مسئلۀ صلح و امنیت افغانستان است. ما توجه بیشتر را در همین ساحه خواهیم کرد، چون بدون دستاورد صلح و امنیت، فکر نمیکنم مشکلات دیگر ما رفع شود. در عین زمان ما مشکل داریم، با تاسف بگویم که افغانستان در فساد اداری، درجۀ اول دارد و یک مشکل بسیار بزرگی برای مردم ما است.
مسئلۀ بسیار مهم دیگرى که آن را میخواهم اولویت بدهم، عدم تطبیق قانون است. ما باید کار را به اهل آن بسپاریم. و از بعد اقتصادی و اجتماعی من فکر مکینم تمرکز به جوانان مهم است، چون افغانستان یک مملکت است که ٦٠ الی ٦٥ فیصد نفوس ما را جوانان تشکیل مى دهد. برای جوانان باید فرصت داده شود.
پرسش: اینکه تامین امنیت از اولویت های کاری شما است، چگونه امنیت را در کشورتامین می کنید؟
پاسخ: من فکر ميکنم که صلح و امنیت، یکی با دیگرى رابطۀ بسیار عمیق دارند و اگر ما اول عوامل ناامنی را مشاهده کنیم و یا تحلیل کنیم که کاری خوب میباشد. مردم افغانستان خواهان صلح هستند، جای تاسف است که با گذشت ١٢ سال ما حتی نتوانستیم یک میکانیزم قابل پذیرش را برای آوردن صلح در افغانستان داشته باشیم. پروسۀ صلح که فعلاً وجود دارد، نتیجه نداده و نخواهد داد. مشکل عمده اى که من میبینم، عدم اعتبار و اعتماد مخالفین بر حکومت است. اگر به مسایل اجتماعی فوکس (تمرکز) بکنید، وقتی دو طرف در مبارزه میباشد، همیشه یک جهت سوم میباشد که قابل پذیرش هر دو طرف باشد، تا شرایط را برای آنان تشریح کند و به یک نتیجه دست یابند. من مناسبات و روابطی که با سران اقوام و بزرگان و علما دارم، می دانم که آنها با هر دو طرف روابط دارند؛ هم با مخالفین دولت و هم با حکومت. من فکر میکنم ما کسانی بودیم که هیچ وقت طرف نبودیم و این یک دستاوردی میتواند در این بُعد (بُعد صلح) باشد. اگر ما واقعاً برای افغانستان صلح میخواهیم، باید کسانی را که مورد پذیرش هر دو طرف باشند و کسانی باشند که طرف نباشند، برای گفتگوهای صلح تعیین کنیم. این پروسه هم بايد متمرکز نباشد. مثلاً صلح در کنر امکان دارد که با صلح در لوگر تفاوت داشته باشد؛ چون مشکلات متفاوت میباشد.
پرسش: شما گفتید که برای صلح به سران اقوام و کسانی که بی طرف باشند رجوع می کنید، حکومت فعلی هم برای تامین ارتباط با مخالفین دولت همواره تلاش کرده؛ اما موفق نشده است، شرط عمدۀ طالبان برای گفتگوی صلح با دولت، خروج نیروهای بین المللی است؛ شما از چگونه میکانیزم صحبت می کنید که به دولت و مخالفین مورد قبول باشد؟
پاسخ: در قدم اول باید من ذکر کنم که پلان و یا طرح صلح در افغانستان را در وقت کمپاین تشریح میکنیم. اگر روی عمومیات صحبت کنیم، اول اینکه پروسۀ صلح یک مسئله ساده نیست و در قدم دوم فعلاً روند و یا میکانیزمى که حکومت آن را انتخاب کرده، باز هم قابل اعتماد و اعتبار مخالفین نیست؛ چون اینها در حالت جنگ با حکومت هستند. چیزی که من از مسایل برداشت میکنم و روابطی که دارم، بی اعتباری مخالفین به این پروسه است. چون این پروسه جزء حکومت است. من فکر میکنم اولین کار همین است که ما بتوانیم باور مردم و باور مخالفین را با خود داشته باشیم.
پرسش: باور مردم را چگونه جلب می کنید، چگونه راهکار در پیش گرفته شود؟
پاسخ: من میخواهم در زمان کمپاین به جزئیات در این مورد صحبت کنم، فعلا روی عمومیات صحبت میکنیم.
پرسش: عمده ترین خواست مخالفین خارج شدن نیروهای بین المللی از کشوراست و آنرا یکی از شرایط آغاز مذاکرات صلح با حکومت افغانستان دانسته اند؛ اگر شما در انتخابات پیروز شوید، این خواست را می پذیرید؟
پاسخ: نه خیر، ببینید وقتی که من صحبت میکنم و وقتیکه من مخالفین و یا طالبان میگویم، من زیادتر تمرکز میکنم به طالب های افغانی و خواست های آنها. من به این عقیده هستم که آنها هم از جنگ خسته شده اند. دوم اینکه ما در طول همین ١٢ سال به اين نتيجه رسيديم، که صلح به میل تفنگ ناممکن است. لهذا باید ما راه دیگر را جستجو کنیم. مسئلۀ خارجی، خارجی ها در حالتی هستند که انتقال قدرت صورت میگیرد و مسوولیت به ما افغان ها انتقال میشود. من فکر میکنم که باز هم موضوع مهم در اینجا اعتبار و اعتماد است و یا ساختن اعتبار و اعتماد است. اینکه کدام جهت چه میگوید، مسایل بعدی است که در مورد آن بايد بحث کرد.
پرسش: برای تامین امنیت در کشور، نیاز به قوای امنیتی قوی است؛ بخاطری که اگر مذاکرات صلح نتیجه ندهد، نیاز است مساله از بُعد نظامی پیش برده شود، شما هم به این نظر هستید؟
پاسخ: اگر روی مسایل امنیتی تمرکز کنیم، باید نخست روی چند چیز بحث کنیم. اول این که قوای امنیتی ما بار سنگین را به دوش دارند. من فکر میکنم که ما آنها را کافی قدر نمیکنیم. پولیس و اردوی ما مشکلات دارند، اکمالات شان بیشتر شود، مگر کافی نیست که ما روی پولیس تمرکز کنیم. هدف بسیار عمده و مهم پشتیبانی مردم و ملت است. مردم و ملت ما باید باورمند شوند، بالای حکومت و همکاری کنند.
پرسش: نعیم صاحب! هدف من از رویارویی نظامی با مخالفین بود، اگر در بُعد مذاکرات به نتیجه دست نیابید، از بُعد نظامی با مخالفین پیش می روید یا خیر؟
پاسخ: ببینید! ما به این نتیجه رسیدیم که صلح از میل تفنگ ممکن نیست و نتیجه اى هم نداشته است. معلوم دار این یک واقعیت است؛ اگر شما مخالف داشته باشید و وی به هیچ وجه حاضر نباشد که با شما صلح کند، ما مجبور هستيم که از زور استفاده کنیم. مگر من به این عقیده هستم که راه حل دیگری دارد و مخالفین هم از حالت فعلی خسته شده اند. من به این مسالۀ مهم امیدوارم برای آینده. در صورت پیروزی به صورت جدی به این مساله می پردازیم.
پرسش: تقویت نیروهای امنیتی برای تامین امنیت یک کشور مهم است؛ شما برای تقویت نیروهای امنیتی و تمویل آنها پلان خاصی دارید؟
پاسخ: البته، من فکر می کنم با فشارهای فعلی، اردو و پولیس ما باید تقویۀ بیشتر شوند. آنها از چند نگاه مشکلات دارند و روی این موضوع، یک پلان وسیع در نظر داریم که در وقت کمپاین انشاء الله همۀ این مسایل را به شکل تخنیکی تشریح خواهیم کرد.
پرسش: اگر روی پیمان امنیتی با امریکا صحبت کنیم، شما به حیث نامزد ریاست جمهوری موافق هستید که این پیمان امضا شود؟
پاسخ: این یک مسئلۀ بسیار مهم است. من میخواهم چند موضوع را خدمت شما عرض کنم؛ اول اینکه با تاسف باید گفت که افغانستان هنوز نیازمند قراردادها و پیمان ها با کشورهای مختلف جهان است. ما امروز خودکفا نیستیم و نیازمند کمک جهان هستیم. موضوعى که شما مطرح کردید، واقعاً مردم افغانستان را نگران ساخته. اگر ما ببینیم جناب رییس صاحب جمهور یک لویۀ جرگه مشورتی را دعوت کرد، اینکه فیصله مردم افغانستان چه است؟ ما باید به آن احترام بکنیم و احترام داشته باشیم. گمان می کنم فعلاً حرف هايی را که می شنویم، تصورات است. چون ما فقط بُعد ظاهری مسئله را میبینیم و مشاهده میکنیم، ممکن موضوعاتی باشد در پشت پرده که ما از آن آگاهی نداریم و سبب شده این موافقتنامه تا کنون امضا نشده است. مگر تا جايی که من معلومات دارم، فکر میکنم که این موافقتنامه در آیندۀ نزدیک امضا میشود.
پرسش: تشکر، برای امضای این موافقتنامه از سوی رییس جمهور حامد کرزی، بعضی شرایط گذاشته شده است؛ شما با رییس جمهور موافق هستید؟
پاسخ: به نظر شخصی من باید این مسایل باید بیشتر ذکر میشد. تاسف بر این است که چرا این مسایل فعلا مطرح می شود. من فکر میکنم که این یک موضوع مهم و مثبت برای افغانستان و منافع ملی افغانستان است؛ اما چرا این موضوعات در زمانش مطرح نشد. باید قبلاً این کار میشد.
پرسش: اما رییس جمهور قبلاً هم بارها تاکید نموده است که نیروهای خارجی به خانه های مردم نروند. گفته است که جنگ در قریه های مردم افغانستان نیست؛ اما آنها در نظر نگرفتند، رییس جمهور مجبور شد که در وقت امضای پیمان امنیتی مطرح کند.
پاسخ: اگر به یاد داشته باشید، این موضوع در لویه جرگه مطرح شد و یک پاسخ مثبت در مورد آن وجود داشت.
پرسش: نعیم صاحب! اگر در مورد ساختار حکومت تان بگویید که چگونه خواهد بود؟ چون در مورد حکومت فعلی گفته می شود که بیشتر بُعد قومی در آن بارز است.
پاسخ: نه خیر، من فکر میکنم که بزرگترین آرزوی من اول صلح و ثبات در افغانستان است و بعد از آن وحدت ملی. من خواهان نظامى هستم که همه اقوام افغانستان در آن خود را شریک بدانند و منفعت خود را بیبینند و من فکر میکنم که این دیدگاه به روند صلح در افغانستان و وحدت ملی کمک کرده می تواند.
بسیار ساده، یکی اینکه کار به اهلش سپرده شود و دوم اینکه همه اقوام افغانستان مستحق هستند و همه باید فرصت مشارکت را داشته باشند؛ البته با در نظرداشت معیارهايی که تعیین شده است.
پرسش: طوری که شما هم می دانید، مرم افغانستان پس از امنیت از وجود فساد اداری در کشور رنج می برند، می خواهیم در مورد پلان شما برای محو فساد اداری در کشور بدانیم؛ اگر پیروز شوید، چه کارهايی را در این راستا انجام می دهید؟
پاسخ: فساد یک واقعیت تلخ است و مانند سرطان در وجود ما گسترش پیدا کرده است. حاکمیت قانون می تواند در این راستا یک رول عمده را بازی کند. برای کاهش فساد اداری، عزم قوی در کار است و بعد از آن میکانیزم هايی که وجود دارد، انتخاب کنیم که از طریق کدام میکانیزم، می توانیم فساد را از بین ببریم. فعلاً اگر مشاهده کنیم، فساد در همه سطوح حکومت وجود دارد، از بالا تا پایین. ما و شما یک مثال داریم، اگر آب از بالا آلوده باشد، ما هیچ وقت پائین را اصلاح کرده نمیتوانیم. باید از خود سطح رهبریت شروع کنیم و به مردم این تعهد را بدهیم و عملاً آن را نشان بدهیم. ما باید از تطبیق قانون مستثنا نباشیم، قانون باید به رییس جمهور و یک فرد عادی افغانستان یکسان باشد. شما میتوانید مطالعه کنید که کشورهايی که مثل سنگاپور و هانگ کانگ و مالیزیا نیز همچو مشکلاتی داشتند. اولین موضوع ادارۀ قاطع بخاطر مبارزه با فساد است و در آغاز کار باید ما نشان بدهیم که در این مورد جدی هستیم. همچنان باید بیروکراسی را از بین ببریم.
ما میتوانیم با استفاده از تکنالوجی امروز، بیروکراسی را به یک شکل مناسب کاهش بدهیم و آن را طوری زیر نظر خود بگیریم که به همه پروسه هايی که در آن فساد است، دسترسی داشته باشیم. ما به این مسئله طرح های مشخص تری داریم که در وقت کمپاین روی آن تمرکز می کنیم.
پرسش: شما بخاطر جلوگیری از فساد از حاکمیت قانون یادآوری کردید، در حال حاضر نهادهايی که قانون را تطبیق می کنند، بیشتر آلوده به فساد اند؛ حتی در بعضی موارد چون مورد اعتماد مردم نیستند، مردم به محاکم طالبان مراجعه می کنند؛ شما برای پاکسازی این ارگان ها چه کارهای مشخصی انجام می دهید؟
پاسخ: ببينید! در اینجا مشکل در قانون نیست، بلکه در تطبیق قانون است. طوریکه عرض کردم که ما در ابعاد دیگر فساد داریم، در این بخش نیز فساد است. این مشکل هم با میکانیزم که خدمت شما عرض کردم، میتواند رفع شود.
فرض کنیم، میگویم ارگان های مستقل، باید مستقل باشد و اتوريته (صلاحیت) داشته باشد که کارها را پیش ببرد و در عین زمان بازهم ما روی این موضوع افکاری داریم که به سیستم کمپیوتری و یا الکترونیک شکایات مردم درج شود.
پرسش: حکومت فعلی آزادی بیان را یکی از دستاوردهای بزرگ خود می داند، شما هم این آزادی را طوری که هست، حفظ می کنید یا تغییراتی در کار است؟
پاسخ: ناگفته نماند که آزادی بیان، واقعاً یک دستاورد بسیار بزرگ است. یکی از مسایل عمدۀ دموکراسی است. البته من میخواهم به همین ترتیب دوام کند. آزادی بیان بسیار مهم و مطرح است برای ما؛ اما در اینجا یک سلسه قوانین باید مراعت شود. یک سلسه قانون شکنی ها را در بعضی از مسایل، مثلاً در دنیای خارج مطبوعات نمیتواند یک کس را متهم کند؛ بدون اینکه سوابق در دست داشته باشد. در اینجا بعضی اوقات قوانین درست در نظر گرفته نمیشود. این یگانه اصلاح است که من میخواهم باخود داشته باشم.
پرسش: در قسمت رعایت حقوق زنان اگر بگویم، شما با کسانی که حقوق زنان را نقض می کنند، چگونه برخود خواهید کرد؟
پاسخ: یک برخورد بسیار جدی؛ به حیث یک افغان برای من جای شرم است که من این صحنه ها را میبینم و این حالت را می بینم. ما الحمدلله مسلمان هستیم، در اسلام حقوق زن حفظ است و ما نمیتوانیم از آن حقوق شان بگذريم؛ لهذا ما می خواهیم به این بعد و در عموم در عرصۀ حقوق بشر، بسیار جدی عمل کنیم. می خواهم بگویم که حکومت ما، تحمل خشونت علیه زنان و حقوق بشر را نخواهد داشت.
پرسش: نعیم صاحب! برای پیشرفت کشور از نگاه تعلیمی، کدام برنامۀ خاصی دارید یا خیر؟
پاسخ: البته که در این بُعد ما تا حد زیادی دستاوردهايی داشتیم و داریم؛ اما کافی نیست. تعداد افزایش پیدا کرده ولى کیفیت درس بالا نرفته است. در قدم اول اگر روی پوهنتون کابل تمرکز کنیم، این پوهنتون در سابق از شهرت خاص برخوردار بود؛ اما فعلا کیفیت درس آن ضعیف است. ما فعلاً پوهنتون های شخصی هم داریم که درست کنترول نمی شود و این پوهنتون ها بیشتر جنبۀ اقتصادی دارند. این پوهنتون ها و موسسات، باید تحت کنترول بیایند و چیزی که من به آن نگران هستم و من میخواهم یک تغییر کلی بیاید در قسمت دسترسی طبقۀ محروم برای تحصیلات عالی. مثلا در ولایات ناامن، دسترسی مردم کم است. ما پلان های مشخصی داریم که چطور می توانیم تحصیلات، بخصوص تحصیلات عالی را به مناطقی که محروم هستند، افزایش دهیم. و موضوع دیگر اکادمی مسلکی است که ما زیر نظر داریم. افغانستان فرصت های خوبی را در آینده دارد. خصوصاً طبقۀ جوان؛ کار ما باید مسلکی باشد. ما در نظر داریم که سه صد هزار شاگرد، به این انستیتيوت ها شامل شوند و به سکتورهايی که ما نیازمند آن در آینده هستیم، آموزش ببینند.
پرسش: اگر در بُعد اقتصادی بگویید که برای ساختن زیربناها در افغانستان و پیشرفت اقتصادی کشور کدام کارها را انجام می دهید؟
پاسخ: اگر ما بلانس را ببینیم، واقعاً قابل تشویش است. واردات ما بیشتر از ٩٥ فیصد و صادرات ما تقریباً ٥ فیصد است؛ از هر بعد که ما بسنجیم، توازن ندارد. ما پلان هايی داریم که صادرات خود را افزایش بدهیم و تا جايی که امکان دارد، خودکفا باشیم.
موضوع دیگر، مصارف و خودکفایی ما است. من فکر میکنیم که ده سال نیاز است تا افغانستان بتواند خودکفا باشد. تا آن وقت ما نیازمند کمک های خارجی هستیم. مگر فرصت های بسیار خوبی پیش رو داریم. اول اینکه افغانستان و موقعیت جیوپوليتیک افغانستان به رشد اقتصاد آسیا، که پیشبينی می شود در ظرف ٢٠ الی ٣٠ سال آینده آسیا قویترین بازار اقتصادی جهان میباشد تاثير دارد؛ ما باید خود را با آن عیار کنیم. در عین زمان ما به سکتور زراعت که مردم ما زیادتر زراعت پیشه هستند، توجه خاص خواهد کردیم. فعلاً ما بسیار کم از چیزی که در دسترس داریم، کار میگیريم و آن را به شکل صنعتی استفاده میکنیم. ما پروگرام هايی داریم که این را چطور به شکل مدرن آغاز کنیم، مگر کافی نیست.
موضوع دیگر، موضوع معادن ما و شما است که از این ثروت باید استفاده شود؛ آب ما ارزش بسیار بلند دارد، مگر ما نمی توانیم از آن استفاده کنیم. موضوع دیگرى که ما داریم موضوع ترانسپورت است؛ ترانسپورت زمینی ما در طول همین ده سال اخیر، تا یک اندازۀ رشد کرده است. اگر ما میخواهیم واقعاً در موقف قرار داشته باشیم که آسیای مرکزی را با آسیای جنوبی وصل کنیم، باید ما روى این موضوع بیشتر تمرکز کنیم. خط آهن، دستاورد دیگر است که بالای آن کار میشود تا ما بتوانیم از موقعیت جغرافیايى خود استفاده بهتر کنیم.
پرسش: برای تطبیق پلان هايی که شما یادآور شدید، بدون تردید نیاز به وجوه مالی است؛ شما چگونه امکانات مالی برای تطبیق این پلان ها فرا هم می کنید؟
پاسخ: فعلاً ما کنفرانس هايی داشتیم که دونرها و ممالک دوست به ما وعده کمک داده اند، در گذشته هم کرده و می کنند؛ اما در اینجا یک مشکل به نظر میخورد که ما ظرفیت آن را نداشتیم و یا مدیریت آن را نداشتیم که این کمک ها را به شکل شفاف مصرف کنیم. به باور من، دنیا نمی خواهد افغانستان دوباره به جنگ های داخلی برود. ما باید به دنیا نشان بدهیم که افغانستان با مدیریت میباشد و افغانستان در مبارزه با فساد اداری، جدی است و در برابر کمک های خارجی، می تواند با شفافیت کامل پاسخگو باشد. من به این معتقد هستم که کمک های وعده شده اگر مدیریت بهتر و سالم شود، می توان با آن تغییرات مثبت زیادی را به میان آورد. موجودیت اراده، مدیریت و دیدگاه می تواند نیازهای اقتصادی ما را برآورده بسازد.
پرسش: نعیم صاحب! برای بازگشت مهاجرین افغان که در بیرون از کشور به سر می برند، چه پلان دارید؟ چون همواره کشورهای همسایه از مهاجرین افغان به حیث آلۀ فشار در برابر حکومت افغانستان استفاده کرده اند؟
پاسخ: اولتر باید بگویم که برای یک مدتی خودم هم مهاجر بودم. ما میخواهیم که زمینه را مساعد بسازیم برای بازگشت مهاجرین، البته بازگشت داوطلبانه که نیازمند آن هستیم. ما در این بخش، پلان ها و طرح هايی داریم که به کمک سایر ممالک برای بازگشت آنها زمینه را مساعد بسازیم. حالت فعلی مهاجرین برای شخص خودم قابل تحمل نیست.
