ميمنه (پژواک ٢١ميزان ٩٢) : مردم ولایت فاریاب از گسترش نا امنى ها طی سال های اخیر، افزایش قاچاق، فروش  و استعمال مواد مخدر، افزايش فساد ادارى، عدم تطبیق قانون، فقر و بيکارى شکایت دارند.
فیض الله یکی از باشندگان فارياب، ميگويد که مردم بخصوص جوانان به علت نا امنی، نمیتوانند خارج از مراکز ولسوالی ها به قریه ها و اطراف بروند.
وى بيکارى را عامل اصلی نا امنی عنوان نموده مى افزايد که اگر دولت در 12 سال اخیر از کمکهای جامعه جهانی به شکل درست و متوازن استفاده میکرد، فابریکه هاى کوچک و بزرگ ایجاد میگردید زمینه کار فراهم میشد و مردم به صف مخالفان نمى پيوستند ، دست به سرقت نمى زدند و يا به مواد مخدر معتاد نمى شدند.
اين جوان ادعا ميکند: (( بنابر موجودیت فساد در دستگاه دولت، قاتل و مجرم گرفتار نمیشود ؛ اما بر عکس افراد بیگناه و بی واسطه در بند هستند  وکسی نیست که به فریاد شان برسد.))
وی علاوه کرده که  یگانه شرط تامین امنیت در فاریاب ایجاد زمینه کار برای جوانان از جانب دولت است.
رابعه دانشجو، یکی از فعالین زنان در فاریاب میگوید که دولت در بخش قانون ضعیف عمل مینماید و نتوانسته است که خواستهای مردم را بر آورده نمايد.
وى مى افزايد که هنوز هم زورمندان حاکم اند ،در قضایای حقوقی مداخله وحتی با دالر معامله میکنند و مردم مجبوراند که تحت  فرمان شان باشند.
اين فعال زنان گفت : (( قرار دادی بودن چوکی های ادارات، فساد اداری، عدم رسیدگی به دوسیه های محبوسین، اجرا نشدن قانون ودستورات شريعت بر مجرمین وتطبیق نگردیدن برنامۀ عدالت انتقالی باعث گردیده است که فاصله بین ملت و دولت ایجاد شود .
خانم دانشجو ميگويد که کمکهای 12 ساله جامعه جهانی به شکل درست بر مردم نرسیده و در قسمت بازسازی تعادل و توازن در نظر گرفته نشده ،از همینرو بین دولت و ملت فاصله ایجاد شده است.
این فعال زنان علاوه کرد:" فقر و بیکاری بیداد میکند، مردم در جستجوی کار اند، بخاطر معیشت خانواده به کشورهاى بيگانه ميروند و برخی ها به گروه های مخالف می پیوندند که باید زمینه های شغل به آنها مساعد شود."
محمد سمیع "خیرخواه" باشنده ولسوالی بلچراغ میگوید که در ده سال حکومت حامد کرزی، در این ولسوالی هیچ توجه نشده وهنوز اکثریت مردم از موجودیت دولت و قانون آگاه نیستند.
وی گفت که ، در ولسوالی بلچراغ امنیت وجود ندارد، افراد مسلح غیر قانونى در قريه ها حاکم اند ،هر ظلمی را که خواسته باشند بر مردم روا میدارند ، ماهوار از مردم بنام عشر و زکات پول میگیرند، زمانیکه بازداشت شوند دو باره رها مىگردند.
خیرخواه می افزاید:" با وجود سرازیر شدن ميلیارد ها دالر از سوی جامعه جهانی برای بازسازی افغانستان، هنوز راه مواصلاتی میمنه ـ بلچراغ که 54 کیلومتر است ساخته نشده است، بار ها درين مسیر، زنان حامله هنگام انتقال به شفاخانه به شهر میمنه در بین موتر طفل خود را ضایع ساخته و یا خودشان جان مى بازند. "
وى میگوید که مهمترين نیازمندی مردم تامین امنیت، احداث سرک مواصلاتی، برق ، آب آشامیدنی و تقویت سکتور زراعت است، باید روی نیازمندیهای اساسی کار صورت بگیرد که سطح مشکلات مردم پايین آورده شود و فضای اعتماد میان مردم و دولت ایجاد گردد.
عبدالباقی باشندۀ ولسوالی کوهستان نيز نبود امینت ، خرابی راه مواصلاتی و بیکاری را از مشکلات عمدۀ مردم این ولسوالی خوانده، ميگويد که کوهستان یکی از ولسوالی امن فاریاب محسوب میشد؛ اما موجودیت افراد مسلح غیر قانونى و نفوذ مخالفان مسلح در این اواخر امینت منطقه را به چالش کشانده و مردم را شدیداً نگران ساخته است.
وى مى افزايد که این ولسوالی بیش از 120 کیلومتر از شهر ميمنه فاصله دارد، به دلیل کوهستانی بودن آن از اثر ریزش برف در يکسال شش ماه ، راه مواصلاتی با مرکز قطع میشود  و مردم طی این مدت بخاطر تامین احتیاجات شان دچار مشکلات زیادی مى باشند.
عبدالباقی گفت ، قسمیکه در 12 سال گذشته در سایر ولسوالی ها در عرصه های مختلف، بازسازی صورت گرفته است در کوهستان در قسمت امنیت ، معارف ، صحت ، زراعت و مالداری که پیشۀ اصلی مردم است از سوی دولت و موسسات بین المللی هیچگونه توجهى نشده است.
وى شرط اول تحکیم پایه های دولتی در آن ولسوالی را تامین امنیت ، بر قراری عدالت و احداث سرک مواصلاتی ميخواند.
دُرتاج ایماق، عضو شورای ولایتی فاریاب و باشنده ولسوالی خواجه سبزپوش نيز ميگويد که وضعیت امنیتی در سطح فاریاب وخیم است مردم، هم زیر فشار نیروهای دولتی و هم مخالفان مسلح قرار دارند از سوی دیگر خشونت های قومی و محلی در برخی قريه ها در حال زنده شدن است.
وی گفت:" در برخی از مناطق و ولسوالی ها مردم مجبور اند که مخارج پرسونل پوسته های امنیتی و نیز طالبان مسلح را بپردازند، وقتیکه از خرابی اوضاع امنیتی نگرانی کرده از مقامات انتقاد نماييم در پاسخ میگویند که خودت به مشکل نیستی دیگران را چه کار داری؟ ."
به باور خانم دُرتاج ، بی توجهی در قسمت تسلیح و تجهیز پرسونل امنیتی و سلاح های نا کار آمد باعث افزایش تلفات نیروهای امنیتی ، از بین بردن روحیۀ آنها و تقویت مورال مخالفان مسلح گردیده، بحران امنیتی پیش آمده است که باید دولت به این مسئله توجه جدی نماید.
سید محی الدین مسوول انجمن محصلین قیصار و باشندۀ اين ولسوالی ، دولت را عامل جنگ و درگیری در فاریاب دانسته ،میگوید که دولت دو شخص رقیب را مسلح ساخته و بر سر اقتدار آورده است که اختلاف بین آنها سبب نفوذ طالبان در قیصار گردیده است .
وی گفت که، پولیس محلی در قیصار مشکل آفرین شده، دولت بخشی از تشکیل پولیس محلی را دراختیار سیدفرخشاه جناب نايب مشرانو جرگه و بخش دیگری را برای هواداران فتح الله قیصاری عضو ولسی جرگه داده است که افراد این هر دو، باهم مواجه وحتی بخاطر بدنامی و برداشتن یکدیگر از صحنه موقع را به طالبان مساعد میسازند.
سید محی الدین مى افزايد که فساد اداری در دستگاه دولتی، عدم رسیدگی به عرایض مردم و دوسيه هاى مجرمین و حق تلفی ها باعث پیوستن عده یی به صفوف طالبان شده است تا آنها خود از حریفان شان انتقام بگیرند .
موصوف علاوه ميکند که گسترش ناامنی ها د قیصار برنامه های انکشافی و بازسازی را به رکود مواجه ساخته، مردم بیکار بوده  و برای تامین معیشت فامیل شان به ایران میروند.
وی گفت که پیشۀ مردم قیصار زراعت و باغداری است ، برای کشت و زراعت آب کافی وجود ندارد ،چندین  سال است دولت وعدۀ ساخت بند آبگردان منطقۀ "بورغن" را میدهد اما عملی نمیشود.
به گفته محی الدین، اگر بند آبگردان بورغن اعمار شود، برای هزاران تن زمینه شغل سالم مساعد گردیده ،زراعت و باغداری رونق می يابد و مردم میتوانند غله و میوه  هاى صفحات شمال را تامین نمایند.
داکتر معروف ثمر مسوول روابط داخلی شبکه نهاد های جامعه مدنی فاریاب ، نا امنی و بیکاری جوانان تحصیلکرده و کادر ها ، استخدام کارمندان موسسات و ادارات محلی بیرون از ولایت و افزایش مواد مخدر را از مشکلات اساسی در اینولايت میداند.
وی ميگويد که صد ها کادر و جوان تحصیل کرده فاریاب دنبال کار میگردند؛ اما در پُست های بلند دولتی و موسسات افراد کم تجربه و حتی فاقد سواد بر اساس روابط قومی و سیاسی از سایر ولایات استخدام میشوند.
ثمر افزود : ((کار کردن در ادارات دولتی حق هر افغان است، اما این حق  فاریابی ها سلب گردیده چون واسطه و یا پول ندارند که کرسی ها را بخرند. ))
به گفتۀ موصوف، عوامل گسترش نا امنی ها، پیوستن قشر جوان به طالبان بخاطر پیداکردن خرچ خانواده، کشانیدن نا امنی از جنوب عمداً توسط برخی حلقات به منظور توقف کار پروژه های عامل المنفعه مخصوصاً بند آبگردان المار که حدود 55 میلیون دالر هزینه دارد، میباشد.
وی بیان نمود که کار بند المار دوسال قبل آغاز شده،لازم بود که تا یکسال دیگر ختم میشد ، اما حلقاتی در نظام وجود دارند که نمیخواهند اين پروژۀ بزرگ آبرسانى به اکمال برسد.
داکتر ثمر میگوید که با اعمار بند آبگردان المار دهها هزار هکتار زمنین باير و حاصلخیز آبیاری گردیده و هزاران تن مشغول کشت و زراعت میشوند.
محصلین پوهنتون فاریاب نیز از مشکلات فراوان در آن موسسه شکایت نموده مسوولین امور را به بی توجهی در قسمت حل آن متهم مینمایند .
عبدالبصیر محصل پوهنځی کمپیوتر ساینس میگوید : (( ما در پوهنتون فاریاب با کمبود مواد درسی ، لابراتوار ، صنوف و استاد  مواجه هستیم.))
وی گفت که محصلین مواد درسی را به شکل چپتر خودشان از مطابع کمپوتری آماده میسازند ، برای فعالیت های عملی لابراتوار مجهز وجود ندارد  و استادان حاضر نمیشوند.
عبدالبصیر می افزاید که تحصیلات عالی فاریاب یکسال میشود به پوهنتون ارتقا نموده، اما هنوز   ظرفیت لازم را ندارد و از حل مشکلات محصلين عاجز مانده است.
اين محصل میگوید :" اگر به مشکلات و چالشهای محصلین   توجه جدی صورت نگیرد فارغین این موسسه علمی در آینده کشور مؤثر نخواهد بود ."
پوهنتون فارياب شامل حدود پنجهزار محصل از اکثر ولایات بوده و  و روزانه در چهار تایم و دریک صنف درسی تا ٨٠   دختر و پسر تحصيل ميکنند.