ميمنه (پژواک ٢٧ميزان ٩٢) : عمده ترين خواست هاى مردم فارياب از دولت را تامين امنيت، تسريع روند بازسازى ، فراهم کردن آب زراعتى و آشاميدنى و توجه به صنعت قالين تشکيل ميدهد.
سيد عبدالباقى هاشمى منشى شوراى ولايتى فارياب ميگويد که  اولين خواست مردم از دولت، جمع نمودن گليم ناامنى است.
وى مى افزايد که بخشهاى عمدۀ ولسوالى هاى قيصار، المار و پشتونکوت به علت فعاليت مخالفان مسلح، نا امن بوده و بازسازى بخصوص در المار به شکل بطى به پيش ميرود.
هاشمى علاوه ميکند : (( مردم از من به حيث نمايندۀ شان بار ها تقاضا نموده اند که اين خواست هاى شانرا به گوش مقامات ذيربط برسانم، اما تاحال در حل آن اقدام نشده است.))
به گفتۀ منشى شوراى ولايتى فارياب، زدودن بيکارى خواست ديگر مردم بوده و دولت بايد پروژه ها را در ساحات امن عملى کند تا به مردم کار پيدا شود و از سوى ديگر به مردمى که در ساحات ناامن زندگى ميکنند و کسانى که امنيت را بر هم مى زنند، تشويق شوند و زمينه براى برنامه هاى عام المنفعه فراهم گردد.
از همه بيشتر، مردم از ناحيۀ امنيت نگران بوده واين مشکل را مانع بزرگ در راه پروژه هاى عمرانى مىدانند.
نورمحمد یکی از متنفذین محلی ولسوالی المار میگوید که اختلافات گروهی ، سیاسی و شخصی باعث شده است که ولسوالی المار به یک منطقه جنگی نا امن فاریاب مبدل شود.
  المار در 25 کیلومتری شهر میمنه مرکز فاریاب واقع بوده، اما وى ادعا ميکند که در آن حاکمیت دولتی وجود ندارد و کارمندان دولتی بدلیل نداشتن مصوونیت جانی وظایف خود را ترک کرده اند.
به گفتۀ وى، هر روز متنفذین قوم،حامیان برنامه های دولتی و سربازان در داخل بازار در مقابل مقر ولسوالی و یا خانه هایشان ترور و اختطاف میشوند.
نورمحمد می افزاید که  در ماه جارى(ميزان) یک انجنیر یک شرکت ساختمانی خصوصی توسط طالبان اختطاف و بعداً به قتل رسید و همچنان چهار کارمند انتخابات ربوده شد که هنوز مسوول ساحوی آن در اختیار ربایندگان است.
موصوف میگوید که تا یک کیلومتری ساختمان ولسوالی از چهار جهت قلمرو طالبان است . قوماندانانى بزرگ این گروه و رهبری کننده جنگ در فاریاب را طالبان محلی المار به عهده دارند و با وجود راه اندازی چندین عملیات از سوی نیروهای امنیتی ، امنیت تامین نگردیده است.
وی علاوه کرد که نا امنی ها باعث شده  است که مردم المار از اکثر پروژه های انکشافی ، اجتماعی و تعلیمی محروم بمانند و کار پروژه بزرگ بند آبگردان المار که 55 میلیون دالر هزینه دارد نیز به رکود مواجه شود.
 الله گل باشنده ولسوالی غورماچ میگوید که نبود امنیت باعث شده است مردم این ولسوالی از کمکهای جامعه جهانی ، برنامه انکشافی و اجتماعی دولت در 12 سال گذشته محروم بمانند.
به گفتۀ وى، دولت صرف در مقر ولسوالی و دکانهای داخل بازار حاکمیت دارد و طالبان در سایر مناطق و محلات مسکونی فعاليت مى کنند.
اين باشندۀ غورماچ از دولت ميخواهد که اگر تا پیش ازسال 2014 کنترول ولسوالی غورماچ را به دست نگیرد و کار شاهراه حلقوی که سه سال است از مربوطات این ولسوالی به دلیل ناامنی متوقف است آغاز نشود، احتمال دارد غورماچ به دست مخالفان دولت برای همیش سقوط کند که باز پسگیری آن کار سادۀ نخواهد بود.
الله گل می افزاید که از کمکهای هنگفت جهان و دولت افغانستان در اوایل، تعمیر ولسوالی ، یک مکتب و کلینیک صحی و چند پروژه کوچک همبستگی ملی در برخی قریه ها اعمار گرديده؛ ولی در قسمت امنیت هیچ توجهى صورت نگرفته است.
موصوف علاوه ميکند که در یگانه کلینیک صحی، داکتر و ادویه لازم وجود ندارد ، شاگردان مکاتب در زیر آفتاب و خیمه ها درس میخوانند ، معلمی که سواد ابتدایی داشته باشد وجود ندارد،30 درصد از معلمین حاضر نمىشوند و کسی هم از آنها نظارت نمیکند.
وى ميگويد که مردم غورماچ از آب آشامیدنی، سرک ، برق ، عرضۀ خدمات زراعتی و مالداری نیز محروم اند.
محمداشرف باشنده مرکز ولسوالی اندخوی میگوید که نفوذ طالبان مسلح و ترور متنفذین و منسوبین امنیتی سبب شده است که بسیاری از شخصیت های محلی و سرمایه داران، اندخوی را ترک کنند.
اين درحالى است که امسال در انفجار ماين کارگذارى شده در موترسايکل در ولسوالى اندخوى ، ده فرد به شمول ٦ پوليس شامل قوماندان امنيۀ اين ولسوالى، مجروح شد.
مخالفان مسلح انجنيرشاه ولى رييس معدن ولايت فارياب را، با دو کارمندش اختطاف نموده و راننده اش را کشتند و بعداً رييس معدن را رها  کردند.
همچنان افراد مسلح، يک زن و دو مرد را در ولسوالى اندخوى به قتل رسانده و يکتن ديگر را مجروح نمودند.
 اندخوى، يک منطقۀ وسيع فارياب را تشکيل ميدهد که شامل مرکز ولسوالی اندخوى و ولسوالى هاى قرم قُل، خانچارباغ و قرغان بوده و با ترکمنستان سرحد دارد.
محمد اشرف ميگويد :" بندر آقینه در این ولسوالی واقع شده است که روزانه صد ها وسایط ترانزیتی از کشورهای مختلف دنیا اموال تجارتی را وارد ميکنند، اگر در قسمت تامین امنیت توجه صورت بگیرد اندخوی به یک مرکز تجارتی بزرگ منطقه مبدل خواهد شد."
وى می افزاید که طالبان دوسال قبل بر مردم هشدار دادند که هیچکس نمیتواند مراسم عروسی را در هوتل ها برگزار و یا در محافل، آواز خوان داشته باشند که تا امروز دستور شان قابل تعميل است.
موصوف از وضعیت معارف،عرضۀ خدمات صحی ، تمدید شبکۀ برق 24 ساعته از ترکمنستان، احداث شاهراه حلقوی و احداث سرک ترانزیتی آقینه پس از به میان آمدن نظام جدید ابراز رضایت میکند ؛ اما نبود آب آشامیدنی و آب زراعتی را از عمده ترین مشکل مردم اندخوی دانسته میگوید که آب های زیر زمینی این ولسوالی  شور و تلخ است.
محمد اشرف گفت که پروژه انتقال آب آشامیدنی از دریای آمو که بیش از 13 میلیون دالر مصرف شده پنج سال میشود ناکام است. هنوز  آب به خانه های مردم نرسیده ،یک بوشکه 18 لیتره آب را 10 تا 20 افغانی میخرند و کسی نیست که از شرکت تطبیق کننده بازپرس کند.
وى می افزاید :"  اندخوی و ولسوالی های همجوار آن دهها هزار هکتار زمین هموار و حاصلخیز دارد اگر آب زراعتى از بند خشت پُل ولسوالی پشتونکوت و یا از دریای آمو انتقال داده شود، نصف غلۀ مورد نیاز افغانستان از اندخوى تامین خواهد شد."
اين باشنده علاوه ميکند که  70 درصد مردم اندخوی با صنعت قالین مشغول اند، اما  دولت در رشد این صنعت و حمایت از صنعتگران کوچکترین توجه نکرده است.
محمد اشرف خواستار توجه جدى دولت درين راستا بوده، خاطر نشان ميکند که اگر در قسمت صنعت قالین توجه نشود،مردم شغل  خویش را از دست داده و به یک بحران بزرگ اجتماعی مواجه خواهند شد.