شبرغان (پژواک ١٥ميزان ٩٢) : باشندگان ولايت جوزجان؛خواهان تحکيم امنيت، جمع شدن گليم بيکارى، تسريع روند بازسازی و تامين آب آشامیدنی وزراعتی و انرژى برق بوده و رسيدگى به آنرا باعث رشد اقتصاد و رفاه خود ميدانند.
مردم ميگويند که اگر اين مشکلات حل شود، مردم بيشتر به دولت باور مند شده و همکارى شان افزايش خواهد يافت.
مولوی عبدالحی حیات ریيس  شوراى ولايتى جوزجان ميگويد که زمینه برای بازسازی، تامین انرژی برق از طریق استحصال واستخراج گاز وتسریع روند بازسازی وجود دارد، امنيت نسبى نيز تامين است.
وى مى افزايد که بايد کار پروژه هاى بزرگ در جريان می بود و مشکل بيکارى به وجود نمى آمد و سرمايه گذاران به ساختن فابريک ها تشويق شده و مشکل بيکارى از بين ميرفت، حالانکه تا کنون چنين نشده است.
به گفتۀ حيات، تامین وتحکیم امنيت ، خواست اول مردم بوده و آرامى زمينه را براى عملى ساختن پروژه هاى بازسازى فراهم ميکند  و دولت مکلف است که زمينۀ بيشتر را براى امور عام المنفعه مساعد نمايد.
فیروزه قریشی يکى از اعضاى شوراى ولايتى جوزجان ،نيز ميگويد که مشکل بيکارى و تقويت اقتصاد، با انکشاف سيستم زراعتى و ايجاد فابريکه  هاى توليدى از بين رفته و صلح تامين خواهد شد.
اما وى ادعا ميکند که خواست هاى اساسى مردم مورد توجه قرار نگرفته؛  هنوزهم در برخی ازقريه ها   نا امنی وجود دارد،نه امنيت تامين گرديده و نه هم براى مردم مصروفيت سالم پيدا شده، تا در آينده از نگاه اقتصاد به پاى خود بايستند.
اين عضو شوراى ولايتى ميگويد که  هزاران جوان به علل ناامنى و بيکارى راهى کشور های بیگانه میشوند واین خود ضربه مُهلکی  برپیکر جامعه بوده که با گذشت هر روز نیروی بشری خود را از دست میدهد.
فخریه باشنده شهرشبرغان مرکز جوزجان خواهان فراهم آورى سهولت هاى کارى بیشتر برای زنان بوده و ميگويد که هنوز زنان در جامعه کنونی جایگاه اصلی خود را پیدا نکرده اند.
وى گفت: ((ما شاهد آن استیم که شماری از زنان قربانی ظلم وبیداد میشوند،از مسایل شکنجه گرفته تا بد دادن ، وادار به ازدواج اجباری وانجام کار های شاقه ، خشونت وده ها موضوع دیگر که در مبحث کنونی گنجایش ندارد. ))
اين خانم علاوه ميکند که دولت بايد با عاملان خشونت جدى برخورد کند و آنها را مطابق قانون مجازات نمايد و فرهنگ معافيت را از بين ببرد.
به گفتۀ وى،زنان بايد در همه عرصه ها بخصوص بخش هاى اجتماعى و سياسى نقش داشته باشند و دولت مکلف است که اين زمينه ها را فراهم کند.
خالقداد که یکدست ویک چشم  خود را بر اثر انفجار ماين از دست داده، میگوید  که به زندگی آنها توجه نشده و زمينۀ کار مناسب نيز مساعد نگرديده است.
موصوف علاوه کرد که باسواد است و زمانی هم افسر یکی از قطعات نظامی بوده ، اما اکنون که غرض کاریابی به دواير دولتى مراجعه ميکند، کسې او را در دفتر جذب نمى نمايد.
وى گفت که بايد براى معلولین، در دواير دولتى کار داده شود و معلولينى که قادر به کار کردن نيستند، معاش شان که اکنون ناچيز است، بلند برده شود.
اکبر باى يکى از زارعين ميگويد که به خواست هاى آنها توجه صورت نگرفته ، از اینکه جوزجان یک ولایت زراعتی است باید برای دهاقین آب زراعتی تامین گردد.
وى افزود : (( زمين هاى ما از اثر خشکسالى و کم آبى حاصل خوب نميته،  اگر بند هاى آبگردان جور شوه، زمينهاى ما پر آب شده و از آن حاصل خوب ميگيريم.))
اين دهقان مشکل ديگر را نبود سردخانه و بازار براى محصولات شان خوانده، علاوه ميکند که در صورت رسيدگى به اين مشکلات، جوزجان به گدام محصولات زراعتی تبدیل خواهد شد.
حاجى فدا محمد يکى از زمينداران جوزجان ، زراعت را منبع تقويت اقتصاد خوانده، ميگويد که جوزجان منابع آبی زيادى دارد، هرگاه دولت بر این منابع سرمایه گذاری نماید وبند های آب اعمار کند، زراعت رشد نموده و اقتصاد مردم تقويت ميشود.
وى گفت که اقتصاد مردم جوزجان  متکى به زراعت است،  اگر کار اعمار بندها جهت حل اين مشکل آغاز شود، از يکسو زمينۀ کار به مردم مساعد میگردد و از سوى ديگر، دشت هاى وسيع به زمين هاى آبى مبدل میشود.
 به گفتۀ اين زميندار، اگر اين کارطی ده سال گذشته از طرف دولت عملی میشدهيچگاهى مشکل نا امنی بروز نمیکرد و در قسمتی از مناطق جوزجان مخالفین دولت عرض وجود نمیکردند.
محمد خان عضو اتحادیه ژورنالیستان جوزجان امنيت خوب، امور انکشافى، تعليم باکيفيت، اصلاح سيستم زراعتى و اعمار بند هاى بزرگ آبيارى را از خواست هاى اساسى و اصلى، جهت زندگى مرفه مردم عنوان ميکند.
وى ميگويد که درمناطق شهرى، برخى سهولت ها برای مردم وجود دارد؛ ولی مردم قريه ها از نعمات زندگی مرفه کمتر بهره مند اند.
موصوف علاوه ميکند: (( مردم هنوزهم در روستا ها آب گندیده وآلوده با فُضله حیوانی را مینوشند واین مشکل از سالیان درازی است که دامنگیر آنها است ودولت تا کنون نتوانسته به این مشکلات نقطه پایان بگذارد.))
همچنان عبدالغفور باشنده قریه شوراریغ شهرشبرغان مرکز جوزجان ميگويد: "در قریۀ ما آب زيرزمينى، شور و تلخ اس و مردم   با نوشيدن آن، اسهال ميشوند."
وى افزود که قبلاً مردم قريه، آب مورد نیازشان را ازشهر شبرغان انتقال میدادند که ٢١ کیلومتر فاصله دارد و قیمت يک بشکه آب، 20 افغانی تمام میشد.
به گفتۀ عبدالغفور، مالکان ریکشاها با برخی خانواده های این قریه قرارداد کرده بودند؛ امااکنون آب صحى درپُشت منازل شان به طور رایگان توزیع میگردد.
اوراض گیلدی باشندۀ قریه رحمت آباد شهرشبرغان گفت که ‎آنها آب را از جنگل باغ شهرشبرغان، به قریه انتقال میدهند که کرايۀ هربشکه آب برای یک خانواده، 20 تا 25 افغانی تمام میشود.
به گفتۀ وى، جنگل باغ يگانه منبع آب شيرين دارد که از قريۀ رحمت آباد ١٥ کيلومتر فاصله داشته و توسط ريکشا در بدل کرايه منتقل ميگردد.
اوراض گیلدی علاوه کرد که در قریۀ آنها 300 خانواده زیست دارند؛ اما شاید تا 150 خانواده، توانایی خریداری آب راداشته باشند؛ بقيۀ خانواده ها توانایی خریداری آب را ندارند و ناچاراند که از آب جوی و یا آب شور در منطقه استفاده نمايند.
مسوولان محلى میگویند که از نفوس تخمينى 500 هزار نفرى در جوزجان، بیش از 300 هزار تن آنان، به آب اشامیدنی صحی دسترسی ندارند.