پلخمرى (پژواک ١٧سرطان ٩٢) : مردم بغلان اکنون نسبت به سال هاى قبل نگرانی های گوناگونى دارند و از وضعيت امنيتى که دراین ولایت جریان دارد، چندان خوشبين به نظر نمى رسند و آنرا چالشى در برابر انتخابات آينده ميدانند.
بغلان يکی ازولایات کلیدی درولايات شمال کشور بوده که هشت ولایت شمال را با کابل پايتخت کشور وصل میکند .  بغلان مرکزی از جمله ولسوالی های درجه اول بوده، اما از نا امن ترین ولسوالیهای این ولایت محسوب ميگردد. مخالفان مسلح از این ولسوالی به حيث پایگاه اصلی استفاده نموده و کوشش کرده اند که از آنجا ولسوالی های دیگر را نا امن بسازند .
در دور قبلى انتخابات پارلمانى  بیش از دوصد تن  براى احراز پُست شورای ولایتى بغلان به رقابت پرداختند که از جمله  چهار زن و١١ مرد  به اين شورا راه پیدا نمودند .
ارباب فراموز یکتن از مو سفیدان ولسوالی بغلان مرکزی  میگوید که وضعیت امنیتی  بیش  از دو ماه میشود که خراب شده است  و طالبان  در منطقه  ذکر خیل ،شفیع خیل وآب قول این ولسوالی به طور علنی فعالیت میکنند .
وى هشدار ميدهد: (( اگر دولت تدابیر لازم بخاطر پاکسازی این مناطق روى دست نگیر، مردم در انتخابات سال آينده شرکت کرده نخواهند توانست.))
اين موسفيد ،مشکل دیگر را غصب زمین توسط زورمندان مى داند و مى افزايد که  بیش از (10) هزار جریب زمین دولتی و ساحات سبز توسط مقامات محلی و زورمندان غصب  شده است، اما دولت تا اکنون هیچ کاری نکرده است که این کار مردم را نسبت با دولت بی باور ساخته و ازهمینرو مردم ولسوالی بغلان مرکزی از دولت فاصله گرفته اند .
ارباب فراموز میگوید: (( فکر میکنم که درنا امن ساختن ولسوالی بغلان مرکزی دست هايی باشد بخاطر اینکه در انتخابات گذشته ،وضعیت امنیتی  خوب بود، مگر در روزهای انتخابات طالبان به دروازه های ولسوالی رسیدند و مامردم نتوانستیم یک وکیل در شورای ولایتی داشته باشیم.))
 به ادعاى موصوف، يک وکیلى که اکنون در شورای ولایتی است، با تقلب به شورای ولایتی راه پیدا نموده است وقسمیکه دیده میشود افراد تقلبکار در انتخابات سال ١٣٩٣ نیز چنين برنامۀ دارند .
محراب الدین  ٢٨ ساله باشنده ولسوالی نهرین میگوید که مردم  اين ولسوالی از موجودیت  افراد مسلح غیر قانونى به ستوه آمده اند. این افراد با یکدیگر درگیر شده و بر اثر آن بيشتر افراد ملکی، متضرر ميگردند .
وی مدعى است که این افراد توسط بعضی از اعضاى شوراى ولايتى و ولسى جرگه ومقامات محلی حمایت میشوند و همین افراد  کنترول، شمارى از قریه ها و معدن زغال سنگ چنارک را دراختیار دارند  و معلوم نیست که عواید این معدن به جیب کی ها میرود ؟
به گفتۀ محراب الدين، در طول سال های گذشته  کاری هم در بخش سرکسازی، صحت و معارف درین ولسوالی صورت نگرفته و فساد اداری، کار کرد های دولت را زیر سوال برده است، قیرریزی سرک نهرین الی بغلان مرکزی از کیفیت خوب برخوردار نیست و به همین قسم کار چند مکتب که دراین ولسوالی اعمار شده است، کيفيت خوب نداشته است.
حامد باشنده شهر پلخمری مرکزبغلان نيز ميگويد: ((وکلای که به هزاران چال و نیرنگ در انتخابات گذشته از مردم بنامى که برایتان خدمت میکنيم ،رای گرفتند  تا امروز رنگ شان را کسی ندیده است، به جز یک و یا دو تن شان را واین وکلا روز های تعطيلی شان را به دوبی و تاجکستان سپری میکنند و مردم بیچاره در مشکلات غرق هستند .))
به گفتۀ وى، یکتعداد از این وکلا خود را متعلق به تمامی مردم ولایت بغلان نمی دانند و خود را مربوط به یک قوم خاص ویا گروه خاص می دانند  که اینکار امید مردم را نسبت به اشتراک در انتخابات کم ساخته است .
وى که در پوهنتون حکیم سنایی بغلان محصل است، آلودگی محيط را  مشکل ديگر شهريان ميداند و ميگويد که اين مشکل، وضعیت زندگی کردن در شهر را برای   مردم  دشوار ساخته است. شهر پلخمری یک شهر بسیار کوچک میباشد و این شهر  برای  30 الی40 هزار تن  ساخته شده است، اما اکنون در این شهر بیش از  دوصد هزار تن زندگی میکنند.
اين محصل ادعا ميکند که مسوولین محلى تا کنون در بخش حفظ محیط زیست ،انکشاف شهری  وجلوگیری از حریم نهر، دریا و ساحات سبز ، اقدام نکرده، بلکه خود شاروالى در تخریب ساحات یاد شده نقش دارد و هیچ والی تا کنون از شاروال  نپرسيده که چرا شهر در چنين یک وضعیت  خراب قرار دارد.
حامد میگوید که همآهنگى میان  پولیس ترافیک  وحوزه امنیتی و کار مندان شاروالی به صورت کلی وجود ندارد  ومردم نمیدانند که مشکلات شان را به کی بگویند .
به گفتۀ وى، اکثر جوانان به مواد مخدر معتاد شده اند و این رقم روز به روز در حال افزایش است، اما دولت تاکنون بخاطر جلوگیری از کشت کوکنار و اعتياد جوانان به مواد مخدر کار قابل توجه نکرده است دیگر اینکه معتادان به بسیار راحتی  دسترسی به مواد مخدر دارندکه این خود تشویق جوانان به مواد مخدر است .
از جانب ديگر، زینب معاون شبکه نهاد های جامعه مدنی بغلان از بلند رفتن میزان خشونت علیه  زنان نگران است .
وى ميگويد که زنان درولایت بغلان به مشکلات گوناگون دست و گريبان اند و این امر باعث شده که اکثر اوقات این زنان دست به خود کشی و یا فرار از منزل بزنند .
به گفتۀ معاون شبکه نهاد های جامعه مدنی بغلان در کمتر از یکماه ( جوزا – سرطان) پنج مورد خشونت  علیه زنان صورت گرفته که  دو مورد خود کشی  و سه مورد قتل بوده است و این وضعيت مايۀ نگرانی زیاد برای زنان شده است.
زينب، تعقیب نکردن مجرمین و موجویت فساد اداری در ارگان های عدلی و قضايی را از عوامل بلند رفتن میزان خشونت  عليه زنان و دختران عنوان ميکند.
اما فوزیه،محصل بخش علوم دینی تربیه معلم ولایت بغلان میگوید که درسال های گذشته کار های خوبى هم برای زنان و دختران صورت گرفته که ميتوان از ایجاد نهاد زیرنام (انجمن زنان برتر)يا کرد. همچنان دراکثرموارد دیده میشودکه زنان درنهادهای دولتی وغیردولتی حضورفعال دارندوزمینۀ  تحصیل براى شان  در موسسات تحصیلی مساعد است .
اين محصل مى افزايد که هستند یکتعداد جوانانى که در موسسات تعلیمی  زیر نام  زبان ، قوم و منطقه  گروه ها  راتشکیل داده  و در بعضی موارد دختران را مورد اذیت و آزار قرار میدهند که اینکار، باعث شده است که تعدادى از فامیل ها دختران شان را اجازۀ تعليم و تحصیل را ندهند .
فوزيه علاوه ميکند: (( اگر مسوولین دولتی مکان های تعليمى وتحصيلی را برای  طبقه اناث در نظر بگیرند که فقط دختران بتوانند  دراین مکان ها تحصیل کنند و درس بخوانند بسیار خوب خواهد شد و اینکار میتواند که توجه بیشتر دختران را به ادامه تعليم و تحصیل جلب نمايد.))
وی میگوید که مشکل دیگر دختران و زنان  دانش آموز،برگزاری  مجالس و محافل غیر زنانه در بعضى مکاتب به شمول لیسه نسوان بى بى حوا و ریاست  امورزنان است که در یک هفته حتماً یک محفل ویا ورکشاپ داير ميشود و اینکار برای دانش آموزان و زنانیکه در ریاست امور زنان  کارمیداشته باشند، صدمه ميزند.
عزیزه  یکتن از زنان تجارت پیشه و باشنده شهر نو شهر پلخمری میگوید که آوازۀ سال ٢٠١٤ که گويا اوضاع کشور رو به خرابى ميرود، بر بازار آنان اثر ناگوار گذاشته است.
وى مى افزايد که سال گذشته ازدرک صنايع دستى، عايد خوب داشت، اما امسال بخاطر آوازۀ سال ٢٠١٤ بازار صنايع دستى او سرد شده و مردم چندان توجهى به  خرید آن ندارند. 
اين خانم تجارت پيشه گفت: (( من پنج سال میشود که مشغول کار های  خامک دوزی  و موره  دوزی هستم و شش طفل دارم و شوهرم شش سال قبل فوت نموده، بعد از فوت شوهرم خودم بکار شروع نمودم  واز همين کار خامک دوزی و موره دوزی مصارف خود و فرزندانم را پبدا میکنم .))
محمد اسلم  باشنده ولسوالی پلحصار ميگويد که به علت مشکلات امنيتى و آزار و اذيت افراد مسلح، تصميم به ترک منطقه گرفته است.
وى که باشندۀ قریه ناوک است مى افزايد: ((ما مردم امسال  با مشکلات زیاد دست و پنجه نرم کدیم و زندگی ما رو به خرابی اس ومن خودم به فکر فرار از وطن هستم .))
محمد اسلم که ٤٥ سال دارد، علاوه ميکند که از يکسال بدينسو فردى بنام مجاهد در ولسوالی  پلحصار پیدا شده و هر کارى که دلش خواسته باشد بر مردم روا ميدارد،از مردم عشر میگيرد، بر مردم  حواله پول میدهد، فرزندان مردم را به زور میبرد  و در مناطقى که تحت کنترولش است کوکنار کشت میکند .
وی میگوید که چند بار نزد والى بغلان و کابل رفتند و مشکلات شانرا مطرح نمودند، اما توجه نشد، از همين جهت ناگزير شده اند که سلاح خريدارى کرده و فرزندان خود را در مقابل اين شخص مسلح نموده و از خود دفاع کنند.