Data Gathered Date: 

Monday, July 1, 2013 - 13:30

 کندهار(پژواک،٢٢جوزا ٩٢): باشندگان ولايت کندهار؛ ناامنیها، نبود برق، سطح پايين کيفيت معارف، نبود سهولت هاى صحى، عدم بازاريابى بين المللى براى محصولات زراعتى، خشونت عليه زنان و ديگر موارد را از مشکلات بزرگ خود میخوانند و از مسوولين ميخواهند تا براى حل آن رسيدگى نمايند.
هرچند که باشندگان شهرکندهار و ولسوالى ها، وضعيت امنيتى اين ولايت را نسبت به قبل خوب ميخوانند؛ اما مى گويند که هنوزهم به برخى کارهاى موجود نياز است؛ تا مردم امور روزمرۀ خويش را با اطمينان خاطر پيش ببرند.
حاجى نظرگل يکى از باشندگان منطقۀ بهرام ولسوالى غورک کندهار مى گويد: بعد از آن که اين ولسوالى به تصرف دولت درآمده، هنوزهم ناامنى يک تهديد بزرگ در مقابل زندگى مردم شمرده ميشود.
وى به آژانس خبرى پژواک گفت که اين ولسوالى، براى مدت شش سال در تصرف طالبان قرار داشت؛ اما سال گذشته درنتيجۀ عمليات نيروهاى دولتى تحت حاکميت دولت درآمد.
وى افزود که راه مواصلاتى اين ولسوالى، ماينگذارى شده و مردم نمى توانند روى آن رفت و آمد نمايند؛ آنها مجبوراند که نخست به ولسوالى سنگين و بعداً به سوى شهر کندهار بروند؛ زيرا که اين مشکل بزرگ براى آنان ميباشد.
به گفتۀ موصوف، نيروهاى افغان و امريکايى، تنها در مرکز مستقراند؛ اما مخالفين مسلح هنوزهم در قرا و قصبات فعاليت دارند. ماين هايى را در راه هاى عامه و مقابل منازل مردم جاسازى مى نمايند، که در اثر آن، هرچند روزبعد، اهالى منطقه جان خود را از دست ميدهند.
وى از مسوولين خواست تا سرک غورک – شهرکندهار را که ١٠٠ کيلومتر طول دارد، قبل از هر کار ديگر قيريرزى و اعمار نمايند و مردم را از مشکلات موجود نجات دهند.
شمارى از شهريان کندهار، علاوه بر امنيت و مشکلات ديگر، نبود برق را از مشکلات بزرگ خود ميخوانند و مى گويند که رشد صنعت و زمينه هاى کارى براى مردم و بهبودى امنيت، به مشکل برق وابسته است.
حاجى فيض الحق مشکانى رييس اتحاديۀ صنعت کاران کندهار، به آژانس خبرى پژواک گفت که اگر با نبود برق، از يکسو فعاليت فابريکات زياد متوقف گرديده؛ از سوى ديگر تعداد زيادى از تاجران و سرمايه گذاران، در بخش صنعت علاقه مندى نشان نمى دهند.
وى گفت که اکنون در ولايت کندهار، از جمع ١٢٧ فابريکه؛ تنها ٧٢ فابريکۀ آن فعال است، که فعاليت هاى خود را در وضعيت ناگوار و مشکل به پيش ميبرند.
وى افزود که در اين فابريکه ها، براى ٣٠ هزار تن زمينۀ کارمساعد گرديده و مواد مختلف چون صابون، اسباب، ذخيره هاى پلاستيکى، نمک، چپلى پلاستيکى، پايپ هاى پلاستيکى، يخ و مشروبات غيرالکولى و...، را بنا به نيازمندى هاى مردم توليد مى نمايند.
وى گفت: قراربود ده ميگاوات برق که توسط اداره انکشافى امريکا از سال ١٣٨٦ ه ش بدينسو تهيه شود، در ماه سپمتبر سال جارى ميلادى، به پايان ميرسد که مسوولين فابريکه ها از اين جهت، نسبت به آيندۀ خود نگران اند و شمارى از افرد ديگر بيکار خواهند شد.
همچنان شمارى از باشندگان شهرکندهار مى گويند که نبود برق بعد از امنيت، مشکل بزرگ آنها ميباشد؛ زيراکه در ظرف ٢٤ ساعت، تنها از ٦ تا ٨ ساعت برق دارند.
شهرکندهار در وضعيت عادى، به ١١٠ ميگاوات برق نياز دارد؛ اما اکنون درحدود ٤ ميگاوات از جنراتورهاى ديزلى ميگيرد، که نيازمندى هاى مردم را به هيچ وجه رفع کرده نمىتواند.
شمارى از باشندگان شهرکندهار و ولسواالى ها، از نبود معلمين مسلکى، سطح پايين کيفيت معارف، نبود کتب، مواد درسى و ساختمان هاى مکاتب شکايت دارند.
نيازمحمد باشنده منطقۀ زنگ آباد گفت که از يکسو مکاتب زيادى در اين ولسوالى، توسط طالبان مسلح مسدود گرديده و از سوى ديگر، کيفيت پايين و وضعيت ناگوار مکاتب فعال، قابل تحمل نيست.
وى افزود که ساختمان هاى خراب شدۀ مکاتب، به ترميم و بازسازى نياز دارد و همچنان نبود معلمين مسلکى، يک مشکل بزرگ ديگر در مقابل معارف شمرده ميشود.
مسوولين رياست معارف کندهار نيز مى پذيرند که در اين ولايت، ٧٠ درصد مکاتب تعمير ندارند و همچنان نبود معلمين مسلکى، يک مشکل بزرگ ديگر است؛ اما آنها در توان خود تلاش دارند که اين مشکلات را حل کنند.
باشندگان ولسوالى ښورآوک، علاوه بر نبود مکاتب؛ از نبود مراکز صحى نيز شکايت دارند و ميگويند که تاکنون هيچ کدام مرکز صحى در اين ولسوالى وجود ندارد و باشندگان اين ولسوالى، از اين ناحيه با مشکلات جدى مواجه اند.
محبوب خان عضو شوراى انکشاف اين ولسوال گفت که نفوس باشندگان اين ولسوالى، به ١١٠ تن ميرسد؛ اما به شمول معارف، صحت و ساير بخش ها هيچ يک از سهولت هاى زندگى را ندارند.
وى افزود که سرک ٢٠٠ کيلومترى اين ولسوالى خام بوده و براى رفت و آمد مردم، مساعد نيست و باشندگان آن، مريضان خود را با استفاده از حيوانات به پاکستان انتقال ميدهند.
داکترعبدالقيوم پخلا رييس صحت عامۀ اين ولايت، اين مشکل را پذيرفت؛ اما گفت که آنها در حد توان خود تلاش کرده اند که علاوه بر رساندن خدمات صحى به مناطق دوردست، تعداد داکتران زن را نيز بيشتر نمايد.
وى افزود که در ولايت کندهار، ١٢ داکتر زن که اکثر آنان از ولايات ديگر است، مصروف خدمت در شفاخانه هاى دولتى و غيردولتى ميباشند.
اکنون، درحدود ٣٨ شفاخانۀ دولتى و ٥٧ شفاخانه غيردولتى و مراکز خيريۀ صحى در سطح ولايت کندهار فعاليت دارد، که از جمله ٩ مرکز مختلف که در سکتور دولتى فعاليت داشت، در ولسوالى هاى مختلف از اثر ناامنى ها مسدود گرديده است.
خشونت عليه زنان نيز از مشکلات بزرگ در مقابل زنان کندهار شمرده ميشود و زنان اين ولايت، از اثر بيسوادى، اقتصاد ضعيف، موادمخدر و مسايل کلتورى با مشکلات زياد مواجه اند.
زارعين و باغداران ولسوالى هاى مختلف کندهار مى گويند که ميوه جات و محصولات زراعتى آنها، به علت نبود بازار و مارکيت مناسب و عدم ترانسپورت هوايى و زمينى، از رسيدگى به مارکيت هاى جهانى باز مانده است.
وى افزود که محصولات آنها، به قميت پايين به پاکستان صادر مى گردد، که ازآنجا به کشورهاى ديگر فرستاده ميشود و مفاد زياد آن را تجار ميگيرد؛ اما مفاد آنها خيلى پايين است.
باغداران و تجار ميوه جات کندهار مى گويند که ميوۀ خشک اين ولايت، علاوه بر آسيا در بازارهاى اروپا و امريکا نيز از نام و شهرت خوب برخوردار است؛ اما مشکل اين است که سهولتى در اختيار ندارند تا محصولات خود را به خارج صادر نمايند.
حاجى عبدالقيوم يکى از باغداران انگور منطقۀ پاشمول ولسوالى ژيرى گفت که همه ساله، حاصلات بيشترى از انگور به دست مى آورد؛ اما اکثر آن تنها به پاکستان صادر مى گردد.
وى افزود که انگور، يک ميوۀ نازک است؛ دراينجا سردخانه هايى نداريم که انگور خود را در آن نگهدارى نماييم و نه هم موترهاى يخچالى که انگور را به شکل سالم تا مارکيت هاى خارجى انتقال دهد.
وى از دولت خواست تا در بخش رشد زراعت و بازاريابى محصولات زراعتى، با آنها همکارى نمايند.
انجنيرعبدالباقى معاون اتاق هاى تجارت کندهار گفت که نبود ترانسپورت هوايى در بخش صادرات، از مشکلات بزرگ ميباشد؛ مکرراً با منابع و مقامات مختلف در مورد صحبت کرده ايم؛ اما کدام نتيجۀ مثبتى نداشته است.
وى افزود: "يگانه راه ما پاکستان است، به ويژه ميوۀ تر و انگور خود را به جاهاى دور انتقال داده نمى توانيم؛ دراينجا سردخانه نداريم، موترهاى يخچالى و راه مستقيم نيست؛ تا ميوه جات را در اسرع وقت به آدرس معين برسانيم."
مسوولين اتاق تجارت و تجار ميخواهند که زمينۀ ترانسپورت هوايى براى صادرات شان مهيا شود؛ تا سيستم زراعت از اين طريق رشد نمايد و وضعيت اقتصادى کشور بهتر گردد.