کابل (پژواک، ٢١ جوزا ٩٢): شمارى از باشندگان ولايت ميدان وردک؛ از نا امنى ها، فساد ادارى، بيکارى، خرابى سرک ها، نبود مکاتب، مراکز صحى و اعمال خودسر نيروهاى خارجى شکايت دارند.
 
محمدابراهيم باشنده قريۀ کودى ولسوالى چک مى گويد: دو سال قبل از پوهنځى کمپيوترساينس پوهنتون ننگرهار فارغ گرديد و براى مدت کوتاه در يک ادارۀ خصوصى ايفاى وظيفه کرد؛ اما بعد از آن يک سال ميشود که بيکار است و کدام مصروفيت ندارد.
 
وى افزود که براى مقررى در دواير دولتى به شناخت و روابط ترجيع داده ميشود،
 
موصوف در مورد به آژانس خبرى پژواک گفت: "از بيکارى به تنگ آمده ام، گاهگاه از تحصيلات خود پيشمان ميشوم؛ اگر دامن کدام کسب ديگر را مى گرفتم، اکنون بيکار نمى بودم."
 
موصوف گفت که عريضه و سوانح خود را به ده ها دفتر خصوصى و دولتى در اين ولايت داده؛ اما تاکنون هيچ کدام شان وى را براى استخدام نخواسته است.
 
حزب الله باشندۀ زرنى ولسوالى سيدآباد نيز شکايت نموده گفت که يک سال قبل، با نمرات بلند از دارالمعلمين ننگرهار فارغ گرديده و زمانيکه بعد از فراغت به ولايت خود برگشت، در يک مکتب منطقه عريضۀ مقررى داد؛ اما مسوولين مکتب گفتند که بست خالى ندارند و تاکنون نيز کدام بست خالى پيدا نکرده اند.
 
موصوف افزود: "مدير مکتب برايم گفت که بست خالى نداريم، در صورت پيدا شدن بست، شما را مقرر خواهيم کرد؛ اما اکنون که ميبينم، بعد از عريضۀ مه دو سه معلم هم مسلک من مقرر شده اند."
 
وى علاوه کرد که بيکارى، وى را مجبور کرده و به چوکيدارى نيز قناعت خواهد کرد.
 
اما عبدالغفار باشندۀ ميدان شهر مرکز اين ولايت گفت که يگانه علت بزرگ بيکارى، نا امنى است؛ زيراکه ادارات و موسسات خارجى، براى کار در اين ولايت، علاقمندى نشان نمى دهند و علاوه بر ولسوالى، تعداد زيادى از باشندگان مرکز نيز از بيکارى رنج ميبرند.
 
وى افزود: "دوازده پاس هستم، کدام غريبى ديگر نبود، کار ديگر نبود؛ مجبور با يک وکيل شوراى ولايتى، منحيث موتروان مصروف استم."
 
بريشنا باشنده درۀ خوات ولسوالى چک، از نبود مکاتب اناث در اين ولسوالى شکايت کرده گفت که خانوادۀ وى تصميم گرفت که قريه را به هدف تعليم خواهرانش به مقصد کابل ترک نمايد و اکنون در ليسۀ سپين کلى شهر کابل درس مى خواند.
 
بريشنا افزود که مکاتب اناث، تنها در مرکز و لسوالى هاى نزديک به مرکز چون بهسود و جلريز فعال اند؛ اما در ولسوالى هاى چک، جغتو، دايميرداد و سيدآباد از اثر ناامنى مسدود است.
 
منبع علاوه کرد که در ولسوالى خود، صرف تا صنف ششم درس خواند؛ اما زمانيکه به صنف هفتم رسيد، مجبور شد که کتاب هاى خود را فراموش نمايد.
 
وى در مورد به پژواک گفت: "مخالفين مسلح، به مکاتب اناث صرف تاصنف ششم اجازه ميدهند و  به خانواده هاى شاگردان هشدار ميدهند که نبايد دختران شان، بالاتر از صنف ششم تعليم نمايند؛ به همين خاطر خانوادۀ ما به کابل آمد."
 
محمد انور باشندۀ کمال باباخيل ولسوالى جغتو گفت که قبلاً معلم بود و اکنون مصروف تجارت است.
 
 وى افزود که در مقابل مکاتب ذکور در اين ولسوالى هيچ مشکل وجود ندارد؛ اما مکاتب اناث موجود نيست. در بعضى قريه ها تا صنف ششم فعال بوده و توسط کميته سويدن براى افغانستان و رياست معارف تمويل مى گردد.
 
محمدصبور باشنده قريۀ بخشک ولسوالى دايميرداد، از کمبود سهولت هاى صحى در ولسوالى خود شکايت نموده گفت که همواره مجبور ميشوند تا مريضان خود را با طى نمودن ده ها کيلومتر سرک خراب، به کابل انتقال دهند.
 
وى افزود که قبلاً شفاخانه سيبک اين ولسوالى و شفاخانه شيرخانه چک، در سطح ولايت فعاليت داشت که توسط يک خانم جرمنى به نام کارلا تمويل مى شد؛ امکانات خوب داشت و يکتعداد داکتران از کابل نيز همواره به آن مى آمدند؛ اما اکنون از اثر نا امنى ها، با کمبود خدمات و امکانات مواجه شده و داکتران مجرب نيز ندارد.
 
محمدعالم صمدى باشندۀ صدمردۀ ولسوالى نرخ و کارمند شرکت ساختمانى سباوون گفت که نا امنى، يگانه مشکل بزرگ اين ولايت است که جلو تمام کارهاى ديگر را گرفته است.
 
وى افزود که اخيراً نه تنها جنگ بين دولت و طالبان مسلح جريان دارد، بلکه همواره درگيرى ها بين حزب اسلامى و طالبان مسلح صورت مى گيرد و تاثيرات منفى بر ثبات منطقه گذاشته است.
 
ذبيح الله حيدرى، محصل پوهنتون ننگرهار و باشندۀ سرخرود مربوطات مرکز اين ولايت گفت که اکثر مردم اين ولايت باسواداند، تعداد مکاتب و فارغين صنوف دوازدهم هر سال بيشتر ميشود؛ اما هنوزهم پوهنتون دولتى و موسسات تحصيلات عالى خصوصى در آن وجود ندارد.
 
وى به پژواک افزود: "در ادارات دولتى، بدون واسطه و شناخت کار به دست آورده نميشود؛ آنها پست هارا براى خود نگهميدارند و خويشاوندان خود را در آن مقرر ميکنند؛ اما افراد بی واسطه بيکار ميگردند."  
 
مولوى شفيق الله يکى از علماى دينى و مدرس پيشين مدرسه شهادت واقع ولسوالى چک گفت که عمليات خودسرانه و شبانۀ نيروهاى خارجى، تعداد زيادى از خانواده ها را به ترک خانه ها مجبور کرده و يا هم تمامى شب، خواب نمى کنند.
 
 
وى به پژواک گفت: "اينجا همه شب قيامت است، در فضا سه - چهار نوع طياره در پرواز ديده ميشود، بزرگان بهر صورت؛ اما اطفال ما چيغ مى زنند. در همچو يک وضعيت فاصله ميان دولت، خارجى ها و مردم چطور از بين خواهد رفت."
 
سلطان محمد يکى از دهاقين و باشندۀ ديگر اين ولسوالى گفت که محصولات آنها از بابت مزارع و باغات خوب است؛ اما از اثر نبود سردخانه و مارکيت، نگهدارى نميشود و تجاران ميوه جات، آن را با قيمت پايين از آنها ميگيريند.
 
ولايت ميدان وردک يکى از ولايات مرکزى کشور است که در جوار کابل موقعيت دارد و تامين امنيت، زمنيه سازى کار براى جوانان و توجه کامل به سيستم زراعتى اين ولايت، نه تنها براى ثبات و تقويت اقتصادى باشندگان محلى مهم خوانده ميشود، بلکه بر وضعيت امنيتى پايتخت نيز تاثيرات مثبت دارد.