نويسنده: حکمت صافى
بدون شک، اسلام يک دين کامل است که احکام آن، در هر زمان و بر هرکس قابل تطبيق است.
خداوند (ج) مى فرمايد: "الیوم اکلمت لکم دینکم واتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دیناً"
ترجمه: (امروز دين تان را تکميل کردم، نعمت خود را به شماتمام نمودم و اسلام را براى شما منحيث قانون پايدار و هميشگى پذيرفتم.)
به اساس اين آيۀ مبارک، اسلام يک دين کامل است که تمامى فوايد دينا و آخرت در آن گنجانيده شده و براى نجات و فلاح انسانيت، جنبۀ قانون و آيين دارد.
کسانيکه احکام اسلامى را در زندگى خود تطبيق نمايند، پس در دنيا و آخرت از مزاياى آن بهره مند خواهند شد.
در اسلام، بر شورا تاکيد شده و از مسلمانان خواسته شده تا بين خود تفاهم و مشوره نمايند.
خداوند (ج) به پيامبر خود حضرت محمد مصطفى صلى الله عليه وسلم امر کرده تا به اصحابش مشوره نمايند: (و شاورهم فی الامر) وامرهم شورا بینهم)
بدون شک که شورا فوايد زياد دارد و کارى که با مشوره انجام شود، باز کاستى و پشيمانى ندارد.
شورا يک اصل نظام عادلانه و مردم سالار خواند ميشود و به مسلمين لازم است که در بين خود مشوره نمايند.
در طول تاريخ، اصحاب کرام نيز زعامت خود را به اساس مشوره و يا وصيت تعيين کرده اند.
اما در جهان امروزى، انتخابات عادلانه يگانه راه خوب انتخاب زعيم و يا رييس جمهور است.
بايد در نظر گرفت که انتخاب رهبرى توسط انتخابات طوريکه ادعا ميشود، دستاورد تمدن غرب نيست، بلکه در ارزش ها و فرهنگ اسلامى ريشه دارد؛ نکات عمده اى که ما را به اين کار باورمند ميسازد، آن موجوديت احکام در مورد بيعت شورا و اجماع در دين مبين اسلام است، که ميتوانيم تفسير و تحقيق مفاهيم آن را به طور گسترده انجام دهيم و نظريات وسيع در مورد انتخابات و چگونگى انتخاب رهبران را دريابيم؛ و همچنان سنت پيغمبر اسلام است که با اصحاب گرامى خود مشوره ميکرد.
ميتوانيم نظر اسلام در مورد انتخابات را در دو منبع بزرگ يعنى قرآن و سنت پيامبر اسلام (ص) بررسى نماييم؛ صحابۀ کرام در صدراسلام و حتى بعد از رحلت حضرت محمد(ص)، براى بيعت مردم، انتخاب رهبر، خليفه و جانشين پيامبر (ص) از شورا استفاده کرده اند.
در اين زمان که مشکل است از هرکس نظر جداگانه گرفته شود، پس عرف و عنعنۀ انتخابات در بيشتر جوامع اسلامى رواج گرديده و مردم ميتوانند در يک فضاى آزاد، به زعيم و کانديد مورد نظر خود راى دهند.
که اين کار مترادف شورا و نظرپرسى خوانده ميشود.
اکنون اين کار، يک اصل قبول شدۀ بين اللملى براى حاکميت مردمى خوانده ميشود و مردم در اکثر کشورها، زعامت سياسى خود را با استفاده از اين راه انتخاب مى نمايند.
پس بايد گفت که انجام دادن انتخابات در اسلام، از اصل شورا سرچشمه مى گيرد که مردم به اساس آن، مجبور ميشوند به رهبر دلخواه خود از اين طريق راى بدهند.
در مخالفت انتخابات نيز کدام نص صريح وجود ندارد؛ پس بر مسلمانان لازم است که در انتخابات اشتراک نمايند و مشورۀ خود براى زعامت از طريق استعمال راى را شريک سازند؛ اين کار در تحکيم امنيت و ثبات نقش مهم دارد و همچنان عنصر عمده براى مشروعيت يک نظام خوانده ميشود.
