کابل (پژواک، ۱۳ دلو۹۲): عبدالقیوم کرزی کاندید ریاست جمهوری می گوید که در صورت پیروزی، یک حکومت اقتصاد محور را ایجاد خواهد کرد و در تمامی پالیسی های خود، توجه خاص به تقویت اقتصاد در حکومت خواهد داشت.
کرزی می گوید که روابط خود با کشورهای جهان را بر اساس چگونگی اقتصاد تقویت خواهد کرد.
موصوف در مصاحبۀ اختصاصی با آژانس خبری پژواک گفت: "این جهان، جهان اقتصادی است، مناسبات مردم اقتصادی اند، تمامی مسایل چون معارف، صحت، اردو، ایجاد جوامع مدنی، مسایل کلتوری و سایر چیزهای دیگر بر اقتصاد استوار اند."
به باور کزری، انکشاف اقتصادی، در صلح کشور نیز کمک کرده میتواند.
وی هرچند پیشرفت های چند سال افغانستان را قابل توجه خواند؛ اما گفت که در صورت پیروزی، کارهای ناتمام حکومت برادر خود(رييس جمهور کرزى) را تکمیل خواهد کرد.
وی همچنان گفت میخواهد حکومتى ایجاد نماید که مسوولین آن، بر اساس اهلیت و شایستگی توظیف شوند و تمامی مردم افغانستان، خود را در آن ببینند.
قیوم کرزی، در مورد تامین صلح و امنیت در افغانستان گفت که صلح، تنها از طریق جنگ تامین نمیشود.
وی افزود: "بیطرفی باید در صلح وجود داشته باشد، هر چند شورای عالی حکومت بیطرف باشد، بازهم یک ارگان در داخل چوکات حکومت میباشد. برای محو جنگ و برقراری صلح، همواره به یک قوت بیطرف نیاز است؛ اما شورای عالی صلح، با وجودى که دوستانم درآنجا میباشند و برای شان احترام دارم، بیطرفی خود را ثابت کرده نمی توانند. شاید تمامی اعمال شان به حیث قوت بیطرف باشد؛ اما بیطرفی خود را ثابت کرده نمی توانند."
عبدالقیوم کرزی، همچنان سند امنیتی میان افغانستان و امریکا را به نفع افغانستان خواند و گفت: اینکه سند مذکور توسط آرای اکثریت قاطع نمایندگان لویه جرگه مشورتی تایید شد، پس وی نیز از طرفداران امضاى آن میباشد.
کرزی افزود که بايد شروط امضای این سند، قبل از برگزاری این جرگه مطرح می شد، تا جرگه مذکور درمورد نظر خود را ارائه میکرد.
پرسش: کرزی صاحب! چرا فیصله نمودید که خود را براى انتخابات آینده ریاست جمهوری کاندید نمايید؟
پرسش: کرزی صاحب! شما میدانید که افغانستان فعلاً به ویژه از نگاه امنیت، با وضعیت سخت روبه رو است، شما چه فکر میکنید که حضور شما در همچو شرایط مهم و حساس، این مشکل را رفع خواهد کرد؟
پرسش: اولویت های کاری شما در صورت موفقیت چه خواهد بود؟
پاسخ: در قدم اول صلح و امنیت است؛ زیراکه تامین صلح، اولین فریضه دیموکراسی است. هر نظام خواهان صلح است؛ اما حوصله مندی صلح در تیوری دیموکراسی و عمل خلق میشود و اسباب و ابزار صلح پیش می آیند، ما باید قبل از دیموکراسی در چوکات صلح کار نمایيم و کار عقلانی نمایيم. امنیت در ضمن صلح به آسانی تامین میشود. امنیت یک مسلک جهانی است، تنها به بند انداختن و تفنگ داشتن تامین نمیشود. فکر میکنم که امنیت ما باید مسلکی شود. باید برای امنیت، از تدابیرى کار گرفته شود که جلو ناامنی ها چطور گرفته میشود. باید اندیشه شدید ملی داشته باشیم و فکر وفاداری و نگهداری به این نظام داشته باشیم.
پرسش: کرزی صاحب! شما گفتید که صلح از اولویت های کاری شما خواهد بود، حکومت کنونی در حدود ۱۲ سال گذشته، تلاش های زیادى برای تامین صلح انجام داد؛ اما تا کنون نتیجه مثبت دیده نمیشود. تفاوت تلاش های شما برای صلح با حکومت کنونی، چه خواهد بود؟
پاسخ: در قدم اول باید واقع بین باشیم، شرایط جنگ بعد از کودتاى سردار داوودخان، آهسته آهسته به میان آمده و تا کنون حدود ۴۰ سال میشود. پس بر آمدن از جنگ ۴۰ ساله و صلح، آسان تامین نمیشود. باید بگویم هر حرکت صلح که در افغانستان وجود دارد، چه در چوکات حکومتی و چه در چوکات بین المللی و یا هم در احساسات مردم، برایش لبیک می گویم. به هر اندازه که کلمه صلح در زبان و فکر افغان ها تکرار میشود، به همان اندازه صلح نهادینه شده و فکرها برایش آماده میشود.
برنامه صلح ما با برنامه امروزی صلح تفاوت خواهد داشت. خود جنگ یک پدیده انسانی است و همیشه طرفین دارد. این به معنی نیست که یکطرف در جنگ حتماً ملامت است و یک طرف دیگر تمامی مسوولیت جنگ را می پذیرد؛ جنگ جنگ است بین طرفین، جنگ ما نیز دو طرف دارد؛ در مذاکرات کنونی نيز یکطرف دولت و طرف دیگر مخالفین است.
این به معنای اين نیست که قبل از قبل، ملامت و سلامت را تشخیص کنیم. این جزء پروسه صلح است. باید روی ابعاد فکر شود. من فکر میکنم که جنگ پیش روی ما نیاز به قوت میانجیگر بيطرف دارد که این در توان حکومت افغانستان و مخالفان آن نیست؛ چون آنان به علت جنگ، طرف واقع شده اند.
من عقیده دارم نمایندگان مردم افغانستان، بهترین قوت میانجیگر تامین افغانستان است که بیطرفی خود را در چوکات شوراها و جرگه ثابت نمایند و خود را برای میانجیگری صلح با مخالفین مسلح حکومت آماده نمایند و یک طرح داشته باشند. اگر ما به کمک خداوند برنده شدیم، پس این اقدام را خواهیم کرد؛ جرگه اى به این ارتباط ایجاد خواهیم کرد و صلاحیت جرگه، به حکومت نخواهد بود.
حتی صدای صلح را باید خود مردم بلند کنند. به هیچ وجه طورى نشود که مخالفین بگویند که این جرگۀ حکومت است یا افراد حکومت در آن دخیل هستند و یا هم نمایندگانى را انتخاب کرده اند. این وظیفه سنگین مردم است که امور صلح را با بیطرفی برای مردم افغانستان، حکومت و مخالفین حکومت پیش ببرند و یک پيشنهاد صلح را مطرح نمایند که صلح چطور تامین میشود.
پرسش: کرزی صاحب! در این شکى نیست که حکومت کنونی نیز همچو یک شورا را ایجاد کرده؛ اما هرزمان حکومت از صلح حرف زده، پس مخالفین مسلح یا طالبان با خروج نیروهای بین المللی تاکید کرده اند و تا کنون به مذاکرات با مخالفین حاضر نشده اند. اگر آنها بر این موقف خود تاکید نمایند؛ پس شما کدام راه را در پیش میگیريد؟
پاسخ: بی طرفی باید در صلح موجود باشد. هر چند شورای عالی حکومت بی طرف باشد، باز هم یک ارگان در چوکات حکومت است. برای از بین بردن جنگ و تامین صلح، همواره به یک قوت بی طرف نیاز است؛ اما شورای عالی صلح با وجودى که دوستانم در انجا میباشند و برای شان احترام دارم، بی طرفی خود را ثابت کرده نمی تواند. شاید تمامی اعمال شان به حیث قوت بی طرف باشد؛ اما بی طرفی خود را ثابت کرده نمی تواند. جرگه های بی طرف همیشه در کلتور افغانستان وجود دارد که بین طرفین صلح کرده اند. هیچ امکان ندارد که طرفین جنگ با هم دست دهند که صلح میخواهیم، این امکان ندارد.
پرسش: نیروهای امنیتی بخش دیگر نیازهای دولت است، اگر از یکسو تلاش های صلح صورت میگيرد، از سوی دیگر باید حکومت توان حفظ امنیت را داشته باشد، شما در مورد تجهیر و تقویت نیروهای امنیتی چه پلان دارید؟
پاسخ: در این شکى نیست که هر کشور برای حفظ خود به قوت امنیتی نیاز دارد. قصه اول این است که ما قوت امنیتی و امنیت را منحیث یک مسلک میدانیم. مدت ها میشود که وزارت دفاع ما دارای پوهنتون و مکتب اردو و پولیس است؛ ما این را یک تخصص میدانیم، امنیت یک تخصص است. افراد مسلکی به تخصص و کار خود احترام دارند. مسئله اول این است که ما باید به اردو و پولیس چه افسر و يا افراد، تخصص بدهیم.
بسیار مهم این است که پولیس و اردو غیر سیاسی باشد. چیز سوم وظیفه مردم افغانستان است که بالای اردو و پولیس خود افتخار نمایند و به آنها احترام داشته باشند. آنها افرادى هستند که برای وظیفۀ خود سربازی میکنند و این قابل افتخار است. دوم اینکه زندگی آنها باید تامین و با معاشات خوب مجهز باشند، اگر ببینید این بحث خیلی مشکل است، فکرهايی نیز وجود دارد که یک اردوی منظم و تخصصی داشته باشیم.
پرسش: کرزی صاحب! امریکا و ناتو گفته اند که در صورت امضای سند امنیتی، بعد از سال ۲۰۱۴ میلادی نیز در افغانستان خواهند ماند و دربخش آموزش و تجهیز اردوی ملی همکاری می کنند؛ شما سند امنیتی را امضا می کنيد یا خیر؟
پاسخ: بلی، در قدم اول طرفدار آن هستم. دوم اینکه به لویه جرگه های سیاسی افغانستان احترام خیلی زیاد دارم. هر حکومت، یک مرجع استثنا از حکومت دارد که کارهايی را که حکومت آن را کرده نمی تواند یا حاضر نمی شود، انجام میدهد. در جهان نهادهای مدنی و یا مراکز دیگر سیاست و اقتصاد وجود دارند که میتوانند قدم هايى در این راستا بردارند؛ اماجزء رکن مهم کلتور سیاسی ما این است که ما در پهلوی حکومت و شعبات سیاسی، فورم(تشکیل) مردمى داریم که آن را جرگه نامیدیم. پس من از این نقطه نظر فکر میکنم که تصمیم جرگه متلعق به سند امنیتی، اعتبار خیلی زیاد دارد. آنها( اشتراک کنندگان جرگه) با آرای کامل این را تایید کردند.
آنان که در کلتور سیاسی افغانستان جرگه می کنند و به جرگه اعتبار میدهند، از جرگه اضطراری گرفته تا جرگه آخری، تمامی کسانى که به جرگه می آیند، از ۶۰ تا ۷۰ درصد آنها مصمم اند که موافق اند یا مخالف. از کردارها و گفتارهاى مردم که خودم در مورد جرگه دیدم، معلوم شد که از ۶۰ تا ۷۰ درصد اشتراک کنندگان موافق بودند که به این سند رای دهند؛ اما این فیصدی با بیانیه جناب کرزی به ۹۹ درصد بلند شد.
پرسش: شما با پیش شرط های رییس جمهور کرزی درمورد امضای سند امنیتی، موافقت دارید؟
پاسخ: اول باید تمامی شرایط باید در چوکات مذاکرات گذاشته می شد و میباید که حزء سند می بود تا از طریق آن، به جرگه رای داده می شد. دوم اینکه شکى نیست که صلح برای مردم افغانستان یک چيز قیمت بها است. در این نیز شکى نیست که برگزاری انتخابات خوب، باعث مشروعیت نظام افغانستان میشود. در این شکى نیست که رهایی زندانی ها برای صلح بسیار مهم اند. توقف عملیات شبانه خیلی مهم است. این ها همه چیزهايی اند که به فکر من، خارجی ها نیز کدام نظر مخالف در این بخش ندارند. این ها چیزهايی ابتدایی اند که باید آن را بپذیریم. حرف در اینجا است که یک مسوده به جرگه افغانستان پیشکش شده بود و جرگه نیز روی تمام مسایل آن بحث کرد.
پرسش: جناب کرزی! یعنی هدف شما این است که شرط مذکور، باید در آغاز مذاکره مطرح می شد و این موضوع در مسوده سند ذکر می شد؟
پاسخ: بلی! این ها چیزهای خیلی خوب اند؛ اما جرگه نظریات خیلی شدید روی محتوای سند امنیتی را ارائه و بالای آن بحث کرد؛ اما این مسوده از فیصله های آنان بر آمد، روی آن رای گیری صورت گرفت و جرگه با اکثریت قاطع (۹۹ درصد) تاییدکرد. پس از جرگه برای ما گفته شد که این سند امضا شود؛ پس از این رییس جمهور در چوکات نظریات جرگه میتوانست که بحث های دیگرى را با خارجی ها یکطرفه نماید. من افراد خیلی کمى را مثل رییس جمهور کرزی به افغانستان وفادار میدانم. من افراد خیلی کم را به شمول خودم میبينم که رابطه صمیمی با مردم افغانستان دارند؛ مرد مشروع و رییس جمهور موفق است.
پرسش: از مسئله آخر در مورد سند امنیتی یاد آوری میکنم؛ جناب کرزی گفته است که اگر سند امضا گردد و صلح تامین نشود، پس این به خیر افغانستان نخواهد بود، باعث شر افغانستان خواهد شد؛ شما نیز چنین باور را دارید؟
پاسخ: والله از حرف هاى من شما اقتباس کنید که به کدام نظر هستم.
پرسش: برميگرديم ئه مسئله فساد ادارى، شما ميدانيد که افغانستان يکى از سه مفسد ترين کشور جهان شمرده ميشود؛ شما براى محو فساد چه خواهيد کرد؟
پاسخ: محو فساد نيز مانند تامين صلح زمان گير است. به نظر من فساد ادارى نيز مثل جنگ، يک مرض سرطانى براى افغانستان است. من يکبار ديگر تاکيد مى کنم که تمام دواير دولتى به جز از دو يا سه اداره، وزارتخانه هاى مسلکى اند. براى اين، بايد افراد تعليم يافته و باتخصص در چوکات توظيف شوند که در آن ضوابط، بالاى روابط برترى داشته باشد. دوم اينکه تمامى انسان ها به کار ضرورت دارند که در آن بنياد مالى براى بقاى زندگى فاميل خود را داشته باشند. ما براى افزايش معاشات جداً متعهد هستيم، کسى که خدمت مى کند، بايد مکافات شود. چهارم، براى محو فساد؛ فعاليت هاى محاکم، څارنوالى و ارگان هاى امنيتى بايد جداً فعال شوند تا ابعاد فساد را به شکل صحيح اداره کنند. هم بايد آنها را جستجو و هم به محاکم معرفى نمايند و فيصله محاکم نيز بايد به زودترين فرصت صورت گيرد. سابق فساد ادارى در افغانستان بسيار کم بود، وقتيکه کارهاى مذکور را انجام داديم، بعد به کلتور، صداقت، شفافيت و پرهيز از فساد توجه خواهم کرد و به مردم خود خواهم گفت که فساد از نقطه نظر دين نيز ناروا است.
پرسش: آقاى کرزى! اگر برنده شويد، تشکيل و ساختار حکومت شما چطور خواهد بود؛ زيراکه در مورد حکومت کنونى گفته ميشود که معيار قومى در آن خيلى بارز است؟
پاسخ: ما بايد در دو چوکات در مورد حکومت فکر نماييم. يکى مشروعيت حکومت است؛ مردم افغانستان بايد خود را در اين چوکات بدون تبعيض و تفاوت ببينند، براى خود خدمت ببينند، براى خود احترام و مصوونيت ببينند. دوم اينکه حکومتدارى نيز موضوع مهم است؛ در اين نيز ما کوشش زياد ميکنيم، تا از تقسيم حکومت خوددارى نماييم؛ بدين معنى که حکومت کدام قدرت، يک جنس، تحفه، ساعت و يا انگشتر نيست که کسى بگيرد و بگويد که از ما است. حکومت يک مسووليت است؛ مسووليت تامين خدمات، مصوونيت افغانستان، استقلال و نگهبانى خاک افغانستان، ابراز تشکيلاتى و صلاحيت ها براى معارف و توسعۀ خدمات صحى افغانستان، که بايد پيش برده شود. اين ماما، کاکا و برادر کس نيست. پس حکومتدارى در دفاع از منافع عليا و زندگى روزمرۀ اين کشور ايستاد است و باعث فراهم آورى سهولت ها به جامعه ميشود، نه باعث ممانعت. ما حکومت خود را بر تخصص مسلکى، تعليم، گذشتۀ پاک و تجربه بنا ميکنيم.
پرسش: جناب کرزى! شما در حکومت خود از اصلاحات يادآورى کرديد؛ شما خواهان چه نوع اصلاحات هستيد؟
پاسخ: اصلاحات از مسلک شروع ميشود. تخصص، مسلک، حاکميت ضوابط بر روابط، جلوگيرى از دزدى ها است. دوم ساده سازى کارهاى دفاتر است، تا يک کار در وقت کم به شکل شفاف انجام شود. هرچند اين گام ها بيشتر ميشود و کارهاى مردم زمانگير ميشود، براى فساد زمينه سازى مى کند. اصلاحات قوانين بخش ديگراست؛ بايد قوانين مغلق ساده شود. بخش ديگر موضوع معاشات است؛ تا زمانيکه معاشات بلند نشود، مردم نميتوانند نيازهاى زندگى خود را در چوکات کار خود فراهم و رفع نمايند.
پرسش: برميگيرديم به موضوع اقتصاد، پلان هاى شما در مورد انکشاف افغانستان در بخش هاى زيربنا سازى، تجارت و ساير بخش ها چيست؟
پاسخ: ما يک فکر بسيار جديد و مهم در بخش حکومت سازى مطرح کرديم. و آن اينکه ما از سياست فرسوده در افغانستان که هيچ نوع محتوا و مرجع دريافت پول در آن نيست و تنها حرف و شعار است، جداً پرهيز ميکنيم. ما خواهان يک حکومت اقتصادمحور هستيم. در پاليسى هاى ما حکومت درعقب اقتصاد ايستاد خواهد بود تا اقتصاد را تقويت نمايد. حتى مسئله اقتصاد در سياست خارجى ما با همسايه ها، منطقه و دنيا نيز مطرح خواهد بود که ما چطور ميتوانيم که اقتصاد خود را بسازيم. جهان امروزى جهان اقتصادى است، مناسبات مردم اقتصادى اند، معارف، اقتصاد، اردو، ايجاد جوامع مدنى در جامعه، مسايل کلتورى و ساير چيزهاى ديگر بر اقتصاد استوار است. متاسفانه که ما همۀ اين چيزها را در ٤٠ سال گذشته زير سياست غيرتوليدى آورديم که نتيجۀ آن جنگ است.
ما ميخواهيم که از اين حالت بيرون آييم؛ در صورت پيروزى، کار اول ما در اقتصاد پروژه هايى اند که باعث نهاد خوب مدنى اقتصاد ميشود و کار را به زودى خلق ميکند. تاکيد ما بالاى شبکه هاى برقى خواهد بود که از يکسو باعث سهولت براى مردم ميشود و از سوى ديگر، صنعت افغانستان پيشرفت مى کند. پروژه دوم بزرگى که ما در نظر گرفتيم، خط آهن است که همسايه هاى ما را در هر طرف با کشور ما وصل مى کنند. ميدان هاى هوايى بين المللى افغانستان که نيروهاى خارجى در آن مستقر و اکنون تقريباً آنرا تخليه کرده، آنها را مثل بنادر استعمال خواهيم کرد؛ اما اين بنادر، بنادر خشکه خواهد بود و در بخش تجارت از آن استفاده خواهد شد. دنيا را با آسياى مرکزى وصل و آسياى مرکزى را با بحر هند وصل ميکنيم. پس ما ميخواهم که کوشش زياد روى اقتصاد داشته باشيم و حتى ميخواهيم که سياست خود را با همسايه ها و جامعه بين المللى در چوکات تجارت و اقتصاد تنظيم نماييم. من فکر ميکنم که اين نيز يک بخش از تامين صلح خواهد بود.
پرسش: شما از برنامه هاى مختلف يادآور شديد؛ طبيعى است تطبيق برنامه هاى مذکور، به منابع مالى نياز دارد؛ شما منابع مالى خود را چطور فراهم ميکنيد؟
پاسخ: يکتعداد چيزها وجود دارد، در قدم اول بايد گفته شود که افغانستان به فضل خداوند دارى منابع طبيعى است و اگر کسى روى آن کار نمايد، پس امکان دارد که اين منابع در چوکات مدنى به زودى فعال گردد. چيزهاى زياد براى معدنيات افغانستان در چوکات قوانين اقتصادى و اصول بانکى وجود دارند که کمپنى هاى بزرگ مراجعه کرده، قرضه گيرند و اين پروژه ها را به زودترين فرصت آغاز نمايند. بدبختانه که فعلاً معادن کشور ما به شکل غيرمسلکى استخراج ميشود، ضايعات بيشتر دارد و با قيمت پايين فروخته ميشود. ما ميخواهيم که معادن طبيعى، بعد از پروسس و مواد تصفيه شده در افغانستان به خارج فرستاده شوند و اين کار باعث شغل سازى براى مردم و کاهش کرايه مواد تصفيه شده نسبت به مواد خام به خارج خواهد شد.
پس ما ميخواهيم که خود را درحساب تجارتى داخل و کمپنى هاى بزرگ در چوکات قوانين خيلى شديد فعال شوند، که خدانخواسته باعث مشکل به محيط ما نشود؛ سرک هاى ما را اعمار و حتى کمپنى هاى مکاتب مسلکى را نيز در اينجا براى کمپنى هاى خود ايجاد نمايند. اين کار باعث خواهد شد که جوانان توانايى کار در معادن را دريافت و افراد ما به زودى استخدام شوند، يک بخش بايد افغان ها باشند که در اين بخش کار نمايند. دوم اينکه تاجران افغان بايد وارد صحنه شوند تا ثروت به دست آمده از معادن، در افغانستان نگهدارى شود.
دوم اينکه از جهان کمک ميخواهيم. جهان حاضر است که کمک نمايد؛ زيراکه آنها نيز ميدانند که ثبات سياسى در افغانستان، از بخش اقتصادى تامين شده ميتواند.
پرسش: کرزى صاحب! در صورت پيروزى، سياست خارجى شما بر کدم اصول استوار خواهد بود، تعادل بين همسايه هاى افغانستان و دوستان استراتيژيک را چطور حفظ خواهيد کرد؟
فضل خدا چيزهايى در دينا هست که باعث بهبودى اقتصاد ميشود. تمامى کشورهاى جهان بايد در بهبود اقتصاد و تجارت افغانستان کمک نمايند؛ از جغرافياى ما که باعث راهيابى به آسياى مرکزى ميشود، استفاده نمايند. ما از خداوند آرزو داريم تا کمپنى براى بهبود اقتصاد افغانستان وارد صحنه شود که يک بخش آن از پاکستان و ديگرى از هندوستان باشد و هر دو يک جا کار کنند. هر وقت که همچو علايق در افغانستان ايجاد شد، اقتصادى رشد ميکند. اکنون ديپلماسى دنيا جايى ندارد که در پشت اتاق ها مى نشينند و بر معاهده هايى که ٢٠٠ سال قبل امضا شده، گفتگو مى کنند؛ اين معنى ندارند. سياست افغانستان بايد از سياست کهنه کشيده شود و بايد به سياستى تبديل شود که اکنون کاملاً اقتصاد در آن مطرح است.
آسودگى حکومت هاى منطقه بدون محو بيکارى افغان ها، کشورهاى همسايه و منطقه، فراهم نمودن سهولت هاى اقتصادى و آرامش امکان ندارد. جوانانى که در کشتى ها به سوى کشورهاى اروپايى حرکت مى کنند و خود را به کام مرگ ميدهند، علت آن فقر فاميل ها و نبود مکتب و صحت است. من حيران مانده ام که در قرن ٢١، ما چطور ميتوانيم که بدون تامين ترقى، تعليم، صحت و سرک ها در مورد چيزهاى ديگر بحث کنيم. سياست کهنه بايد ختم شود و اگر هرچه زودتر اين کار را انجام دهيم، باعث بهبودى اقتصادى زندگى انسان ها ميشود؛ بايد موازنه را ايجاد نماييم، نه اينکه در فاتحه ها، عروسى و کارهاى ديگر، روى سياست بحث کنيم.
پرسش: در صورت پيروزى، عدالت انتقالى را تطبيق خواهيد کرد؟
پاسخ: شما ميدانيد که تمامى افغان ها کسانى که گذشتۀ خود را به ياد دارند. ميدانند که قبل از نظام کنونى در افغانستان چه جريان داشت؟ هم مى شرمند و هم رنج ميبرند. تمامى مردم از گذشته افغانستان آزرده هستند. اما حجم اين بدبختى ها تا حدى زياد بود که نقطه پايان، به هيچ شکل ديگر گذاشته نميشود جز اينکه از حوصله مندى کار گيريم و بين مردم آشتى کرده و گذشته را صلوات بگوييم. اما اعمالى که
در آن زمان صورت گرفته، نبايد جزء حکومت باشد که هم قوماندان امنيه باشيد و هم صاحب قوت جداگانه در خارج از چوکات امنيتى و مردم را به زور در بنديخانه ها زندانى کنيد، از آنها پول گرفته و به مسايل قومى دامن بزنيد. ما تمامى چيزهايى را که باعث موفقيت اين حکومت شده، نگهدارى ميکنيم؛ چيزى که ناتمام مانده، آنرا تکميل و چيزيکه صورت نگرفته، آن را شروع خواهيم کرد و اين وظيفۀ ما خواهد بود.
