کابل (پژواک،٣٠ جدى ٩٢): هدايت امين ارسلا، کانديد انتخابات رياست جمهورى مى گويد که تنها از طريق مذاکرات با مخالفين، امنيت در افغانستان، تامین نمی شود، بلکه نيازمند حکومتدارى بهتر، حاکميت قانون و عدالت نيز ميباشد.
ارسلا مى افزايد؛ اگر در انتخابات برنده شود، انجام دادن اين کارها در اولويت وى قرار خواهد داشت.
موصوف در مصاحبۀ اختصاصى با آژانس خبرى پژواک گفت که حکومتدارى خوب، تامين عدالت، حاکميت قانون و در عين حال توسعۀ اقتصادى، باعث می شود که مردم افغانستان از حکومت حمايت نمايند.
وى افزود که با انجام دادن اين کارها، بهانۀ جنگ به طالبان و ساير مخالفين مسلح دولت نمى ماند.
ارسلا علاوه کرد: "اگر اين کارها را انجام دهيم و بايد انجام شوند، پس مردم افغانستان از حکومت ما طرفدارى مى کنند، همچنان به طالبان و ساير افراد بهانه اى نمى ماندکه عليه حکومت افغانستان جنگ نمايند. آنها راضى ميشوند که بيايند و در صلح زندگى نمايند."
اين در حالى است که طالبان (مخالفان مسلح عمدۀ دولت افغانستان)، حضور نيروهاى خارجى را عامل تداوم جنگ خود خوانده و همواره خروج نيروهاى بين المللى را يکى از پيش شرط هاى خود براى مذاکره با حکومت افغانستان اعلام کرده اند.
اما در صورت امضا شدن سند امنيتى کابل ـ واشنگتن، حدود ١٢٠٠٠ سرباز خارجى براى ده سال ديگر در افغانستان حضور خواهند داشت که تنها نوعیت ماموريت آنها تغيير مى یابد.
هر چند امضاى پیمان امنيتى، از بخاطر شرط هاى رييس جمهور حامد کرزى به تعويق افتاده است؛ اما ارسلا اطمينان می دهد که این پیمان، از سوی حامد کرزى امضا خواهد شد.
وى علاوه کرد که شروط حامد کرزى، خواست مردم افغانستان است؛ اما "نخست باید پیمان امنيتى امضا شود و پس از آن کار جدى و صادقانه روی صلح با طالبان آغاز گردد."
موصوف افزود: "بايد انتظار نداشته باشیم که صلح بايد حتماً اکنون صورت بگيرد، اگر صلح امکان داشت در ١٢ سال گذشته مى شد؛ اما متاسفانه فکر نمى کنم که صلح در دو سه ماه تامين گردد."
اما وى علاوه کرد؛ اگر طالبان براى مذاکرات بر خروج تمامى نيروهاى خارجى تاکيد دارند، پس براى ده سال ديگر نيز منتظر باشند.
ارسلا گفت: "پس در اين صورت بايد طالبان براى ده سال ديگر نيز معطل شوند و بعداً مذاکره نمايند، ليکن فکر نمى کنم که اين حرف درست باشد. آنها( طالبان) اين حرف را اکنون نمى زنند."
وى افزود که تعداد زیادی سربازان خارجى، تا پايان سال جارى از افغانستان خارج ميشوند و نوع ماموريت سربازان متباقى نيز تغيير ميکند که با اين کار، "بهانۀ طالبان که خارجى ها بايد در افغانستان نباشند نيز از بين ميرود."
ارسلا علاوه کرد که مذاکرات براى پايان دادن هر جنگ مهم است و طالبان نيز بايد آنرا بپذيرند.
ارسلا در یان مصاحبۀ، روى پلان هاى آيندۀ خود براى افغانستان معلومات داد و نظر خود را درمورد موضوعات مختلف چون پروسۀ صلح با مخالفين مسلح دولت، پیمان امنيتى با امريکا، حکومتدارى بهتر، امنيت، اقتصاد، تعليم و تربيه، تحصيلات عالى، سياست خارجى و وضعيت جارى کشور ابراز داشت.
ارسلا گفت که در صورت پيروزى در انتخابات، کارمندان دولتى را به اساس اهليت توظيف می کند و براى محو فساد ادارى، قانون را طورى عملی می کند که هيچ کس از آن مستثنا نباشد.
متن کامل مصاحبه را در زیر بخوانید:
پرسش: در چنین حالت دشوار، چطور تصمیم گرفتید نامزد ریاست جمهوری شوید؟
پاسخ: هدف من هميشه خدمت افغانستان بود، به ويژه درحالت مشکل و دشوار. زمانيکه اتحاد شوروى بالاى افغانستان حمله کرد، من وظيفه خود را در بانک جهانى ترک کردم، آمدم با صفوف مجاهدين يکجا شدم. اکنون نيز طوريکه شما گفتيد، شرايط دشوار است و افغانستان مشکلات دارد. من فکر کردم که از تجارب خود به نفع افغانستان کار گيرم. اگر خواست خداوند بود و مردم افغانستان بالاى من اعتماد کرد، پس اين مشکلات را باز هم به کمک زنان، مردان، اطفال و جوانان حل خواهيم کرد.
پرسش: از نظر شما با در نظرداشت حالت فعلی کشور، افغانستان نیازمند چگونه یک رهبر است؟
پاسخ: در قدم اول بايد دارى تعليم و تجربه باشد، تجربۀ که براى حکومتدارى مهم باشد. در عين زمان عزم، اداره و قاطعيت نيز داشته باشد.
پرسش: در صورت پیروزی در انتخابات، اولویت های کاری شما چه خواهد بود؟
پاسخ: کارهاى بيشتر پيش رو داريم، اولاً بايد بيبينم که مشکلات ما کدام است، امنيت، حکومتدارى، اقتصاد و روابط خارجى از مشکلات ما است. براى هر بخش برنامه هاى مختلف داريم که اين برنامه ها را انشاءالله عملى خواهيم کرد. يک قدم نيست، بلکه قدم هاى زياد است که بايد در عين زمان برداشته شوند.
پرسش: اینکه تامین امنیت از اولویت های کاری شما است، چگونه امنیت در این کشور را تامین می کنید؛ زيرا که در گذشته تلاش هاى حکومت در بخش امنيت و تامين صلح کدام نتيجه نداده است؟
پاسخ: اول خو بايد نيروهاى امنيتى تقويه شود؛ اما تنها حتمى نيست که صلح و امنيت از طريق قواى امنيتى تامين گردد. ما بايد روى حکومتدارى فکر کنيم، به حاکميت قانون، تامين عدالت، مبارزه محو فساد ادارى و در عين زمان به رشد اقتصاد ترجيح دهيم، تا مردم از فقر و بى کارى نجات يابند. روابط بين المللى ما بايد تنظيم شود تا بتوانيم به ديگران نيز قناعت دهيم که صلح ما به نفع همسايه ها، منطقه و دنيا است. اين سه چيز که با هم يکجا شودو در عين زمان مذاکرات صادقانه و جدى با طالبان و ساير مخالفين مسلح انجام و به آنها قناعت دهيم که اگر واقعاً ميخواهند که به افغانستان خدمت نمايند، پس صلح به نفع آنها و کشور است. اگر اين کار صورت گيرد، پس تامين امنيت و صلح حتمى است.
پرسش: شما از مذاکرات صلح يادآورى نمودید، در چند سال گذشته شما مشارو رييس جمهور بوديد، حتمى است که در مورد، به رييس جمهور مشوره هاى داشتيد، تفاوت تلاش هاى شما با تلاش هاى جارى صلح چه می باشد، تا مورد قبول مخالفین مسلح باشد؟
پاسخ: حرف مهم اين است که ما خود را اصلاح کنيم. حکومت و حکومتدارى را اصلاح کنيم، عدالت و حاکميت قانون را تامين کنيم، من روى اين ترکيز دارم. در عين زمان رشد اقتصادى مهم است، اگر اين کارها را انجام دهيم و بايد انجام شود، پس مردم افغانستان از حکومت حمايت مى کنند و به طالبان و ساير مخالفين بهانه نمى ماند که در مقابل حکومت بجنگند. آنها نيز راضى ميشوند که زندگى صلح آميز در کشور اختيار نمايند. پس اين کارها بسيار مهم است؛ بدون اين کارها، مذاکرات صلح امکان ندارد. ما بايد اطمينان مردم افغانستان را حاصل نماييم.
پرسش: يعنى مردم افغانستان بر حکومت باور ندارند و به همين علت جنگ در افغانستان وجود دارد؟
پاسخ: نه خير! مقصد اين نبود که باور ندارند، ليکن اين اشياى بهتر شده ميتوانند. اکنون به شما معلوم است که قانون تا چه حد حاکم است. رشوت خورى به اندازۀ کافى زياد است، اين براى همه آشکار است. عدالت زير سوال قرار دارد، يعنى بخش هاى مذکور بايد بهتر گردد.
پرسش: اما نبود حکومتدارى يگانه بُعد جنگ نيست، خواست عمدۀ مخالفين خروج نيروهاى خارجى از افغانستان است و ميگويند که تا زمانيکه نيروهاى خارجى در افغانستان حضور دارند، براى مذاکرات حاضر نميشوند؟
پاسخ: فکر نمى کنم که تنها اين موضوع باشد. اکثريت نيروهاى خارجى، تا پايان سال جارى از افغانستان ميروند و صرف ترينران نيروهاى ملى ما در افغانستان حضور خواهند داشت. طرز موجوديت نيروهاى خارجى کاملا تغيير مى يابد؛ پس اين حرف براى آنها بهانه شده نمى تواند.
پرسش: به نظر شما مذاکرات صلح با طالبان و ساير مخالفين تا چه حد ضرورى است؟
پاسخ: به مذاکرات صلح نياز جدى داريم، اگر مقصد شما اين باشد؛ زيراکه تمامى جنگ ها بالاخره از طريق مذاکرات به صلح مبدل ميگردد.
پرسش: درست؛ اما طالبان همواره تاکيد کرده اند که بعد از خروج نيروهاى بين المللى، به ميز مذاکرت حاضر ميشوند؛ اگر سند امنيتى امضا گردد، پس نيروهاى خارجى تا سال ٢٠٢٤ ميلادى در افغانستان حضور خواهند داشت؟
پاسخ: پس آنها( طالبان) بايد براى ده سال آينده معطل باشند و بعداً مذاکره نمايند،؛ اما فکر نمى کنم که اين حرف صحيح باشد. آنها( طالبان ) اين حرف اکنون نمى زنند.
پرسش: نظر شما در مورد سند امنيتى با امريکا چيست؟
پاسخ: فکر ميکنم که بلى، بايد امضا گردد، مردم افغانستان ارادۀ خود را در لويه جرگه مشورتى نشان دادند و در عين زمان پارلمان افغانستان نيز همچو خواست دارد تا سند امنيتى امضا گردد. فکر ميکنم که اکثريت کانديدان نيز بدين نظر هستند که سند امنيتى بايد امضا شود،؛ چون خواست مردم افغانستان است و درعين زمان افغانستان به کمک هاى اقتصادى و امنيتى نياز دارد. سند امنيتى بايد براى کسب هچو کمک ها به زودترين فرضت امضا گردد. نظر ما اين است که توسط حکومت فعلى امضا گردد.
پرسش: کرزى صاحب براى امضاى اين سند شروط گذاشته، شما از شرايط کرزى حمايت مى کنيد و يا خواهان امضاى بدون قيد و شرط سند امنيتى هستيد؟
پاسخ : صلح خواست تمامى مردم است، واضح است که هيچ کس مخالف صلح در افغانستان نيست. اما صلح در دست امريکايى ها است که تنها توسط آنها تامين ميگردد و يا در دست خود ما و يا هم در دست طالبان و همسايه ها!؟ يعنى بايد در نظر داشته باشيم، براى اين بايد توقع نداشته باشيم که حتما اکنون تامين گردد، اگر صلح امکان داد در ١٢ سال گذشته تامين مى شد؛ اما متاسفانه، فکر نمى کنيم که صلح در دو يا سه ماه آينده تامين گردد. پس براى اين ميگويم که (سند امنيتى) بايد امضا گردد؛ اما بعد از امضاى آن لازم است که کار جدى و صادقانه روى صلح صورت گيرد تا اين مشکل از بين برده شود.
پرسش: آقاى ارسلا! رييس جمهور کرزى به لويه جرگه مشورتى گفت که صلح در دست امريکايى ها است، شما با اين حرف رييس جمهور موافق هستيد؟
جواب: اين حرف نظر شخصى آقاى کرزى است. معلوم است که آنها يک نقش دارند؛ اما اينکه تا چه حد؟ افکار و عقيده ها در مورد مختلف است.
پرسش: تقویت نیروهای امنیتی برای تامین امنیت یک کشور مهم است، شما برای تقویت نیروهای امنیتی و تمویل آنها به ويژه براى قواى هوايى، کدام پلان خاصی دارید؟
پاسخ :اولاً اگر موافقتنامۀ امنيتى با امريکا امضا گردد اميد است که بعضى از نيازهاى ما از طريق کمک هاى بين المللى رفع گردد، ليکن بعضى از وسايل هوايى که توسط آنها به افغانستان داده ميشود، کوشش شود که از منابع داخلى خود ما تامين گردد؛ زيراکه نيروهاى ما به قواى هوايى ضرورت دارد. به ويژه به ترانسپورت کافى هوايى نياز داريم، تا عساکررا از يکجا به جاى ديگر انتقال دهيم.؛ اما مهم اين است که مجروحين خود را فوراً به شکل درست به مراکز طبى انتقال دهيم. اين موضوع يگانه مشکل پيش روى ما است که نمى توانيم مجروحين خود را جهت تداوى به زودترين فرصت به مراکز طبى انتقال دهيم و اين کار باعث تلفات بيشتر نيروهاى امنيتى ما گرديده است.
پرسش: طوری که شما هم می دانید دولت افغانستان با مشکل فساد اداری در کشور روبه رو است، می خواهیم در مورد پلان شما برای محو فساد اداری در کشور بدانیم؛ اگر پیروز شوید چه کارهايی را در این راستا انجام می دهید؟
پاسخ: در قدم اول حاکميت قانون مهم است، کسى که فساد مى کند بايد به پنجۀ قانون سپرده شود. اما فکتور هاى ديگر محو فساد ادارى چون موجوديت کار و بيروکراسى(کاغذپرانى) نيز وجود دارند، اين بايد مختصر گردد، تا فرصت ها براى فساد ادارى کاهش يابد. از سوى ديگر کوشش شود که تماس بيشتر بين افراد که خدماتى مانند پاسپورت، جواز و غيره... ميخواهند و مسوولين دولتى وجودنداشته باشد. موضوع مهمتر ديگر اين است که مردم افغانستان بايد تشويق شوند که در اين مبارزه کمک نمايند. به نظر من بدون کمک مردم، محو فساد ادارى به آسانى امکان ندارد. در موضوع فساد ادارى، تنها فساد گيرنده ملامت نيست، بايد به آنها نيز برخورد قانونى صورت گيرد که رشوت ميدهند.
پرسش: به نظر شما، عوامل فساد ادارى کدام اند و شما براى محو آن کدام برنامه داريد؟
پاسخ: بلى، طوريکه گفتم بعضى کارها عامل فساد اند، عامل ديگر فساد کمبود معاشات بعضى افراد است و بايد بيشتر گردد. از سوى ديگر بايد دروس ضد فساد، بايد در تعليم و تربيه داشته باشيم که متعلمين ما در ابتدا از نقص فساد آگاه باشند و بدانند که اين مشکل، چطور باعث ضرر اجتماع و يک خانواده ميشود. پس در مقابل تمامى آنها بايد مبارزه صورت گيرد.
پرسش: شما در بخش اقتصادى تجارب زياد داريد، در صورت برنده شدن، پاليسى اقتصادى شما چطور خواهد بود و کدام کارها را براى رشد اقتصادى افغانستان انجام ميدهيد؟
پاسخ: اولين اهداف ما رشد اقتصادى، توليد کار و از بين بردن فقر است؛ اما برنامه هاى ديگر نيز داريم که آنرا در جريان کمپاين با مردم شريک خواهيم کرد. به شکل عمومى تمرکز ما روى زراعت، صنايع زراعتى و معادن است، در پهلوى آن سرمايه گذارى هاى زيربنايى را نيز در نظر ميگيريم، زمينۀ توريزم( سياحت ) بايد مساعد گردد و افغانستان در آينده از نگاه سياحت رشد يابد. همچو امکانات در افغانستان بسيار زياد است؛ هم دربخش زراعت هم در بخش معادن و توريزم. بخش ديگر منابع اقتصادى ما کارهاى زيربنايى چون ايجاد بندهاى کوچک و متوسط است؛ تا آب را کنترول و برق توليد نماييم.
پرسش: شما از معادن يادآورى کرديد؛ گزارش هايى در مورد فساد درمعادن به نشر رسيده و همچنان پيشرفت هاى لازم دربخش معادن نيز صورت نگرفته؛ توجه شما به بخش معادن تا چه حد خواهد بود؟
پاسخ: بسيار زياد خواهد بود؛ زيراکه معادن سرمايه بزرگ ما است؛ اما بايد از ادارۀ قوى برخوردار باشد. استفاده از معادن بايد از طريق کمپنى هاى بين المللى که شهرت خوب داشته باشد، صورت گيرد، آنها بايد در بخش استخراج معادن با ما کمک نمايند. از اين منبع بايد استفادۀ درست صورت گيرد و نشود که افغانستان خدانخواسته با سرنوشت کانگو و شمارى از کشورهاى ديگر که همچو سرمايه ها را دشمن به غارت برده و باعث جنگ، نفاق و فساد گرديده، روبه رو شود. ما ميخواهيم که از وقوع همچو مشکلات در افغانستان جلوگيرى شود.
پرسش: شما گفت که نقش تعليم به ويژه در بخش محو فساد ادارى بسيار مهم است، پلان هاى شما در بخش انکشاف بخش تعليمى و تحصيلى افغانستان چطور است؟
جواب: در قدم اول بايد زمينۀ تعليم در سکتور خصوصى يا دولتى براى آنعده افرادى مساعد گردد که در جريان سال هاى گذشته از مکتب محروم بوده اند. معارف بايد از نقطۀ نظر کميت توسعه يابد و مهم اين است که روى کيفيت تمرکز شود. تاکنون متاسفانه که کيفيت معارف ما ضعيف است. معلوم است که راه هاى آن مختلف است، معلمين بايد تربيه گردد، معاشات شان بلند شود، تا مردم به معلمى تشويق و آماده شوند؛ در عين زمان بايد از آخرين تکنالوژى هم استفاده صورت گيرد که معلمين ما از راه دور نيز تربيه و همراه متعلمين در امور تدريسى کمک نمايند. موضوع کميت و کيفيت در بخش تحصيلات عالى نيز مطرح است. به نظر من بايد در شهرهاى بزرگ پوهنتون ها داشته باشيم؛ اما از لحاظ کيفيت بايد بلند باشد، بعضى از پوهنتون هاى ما بايد با پوهنتون هاى جهان ارتباط داشته باشند و کيفيت خود را از اين طريق بلند ببرند و احتياجات تحصيلات عالى خود را رفع سازند.
پرسش: آقاى اسلا! ميخواهيم که روى بعد مالى برنامه هاى شما صحبت کنيم، طبيعى است که در همچو برنامه ها به منابع مالى نياز داريم، شما منابع مالى خود را جهت طبيق برنامه ها از کدام راه ها تهيه مى کنيد؟
پاسخ : اين با اولويت ها ارتباط دارند. ما در چند سال آينده به کمک هاى بين المللى نياز داريم، حد اقل تا ده سال ديگر به کمک هاى فوق العاده نياز داريم. پس از همينرو ميگويم که سند امنيتى بايد امضا گردد. فکر ميکنم که همچو کمک ها صورت ميگيرد؛ اما استفاده بهتر بايد از اين کمک ها صورت گيرد. دوم اينکه ممکن است مصارف ما دربعضى بخش ها اضافى باشند که لازم نيست و تغيير در آن نيز امکان دارد. از سوى دىگر خود افغانستان امکانات زياد دارد؛ مثلا از لحاظ معادن، زراعت، تجارت و ساير بخش ها، تا ما بتوانيم که اقتصاد خود را رشد دهيم؛ اما همۀ اين کارها مشروط به قانونمندى است، که قضاى ما اصلاح گردد، رشوه و ساير چيزها از بين برده شود، مردم و تاجران داخلى و خارجى تشويق شوند که در اينجا سرمايه گذارى نمايند. رشد اقتصادى افغانستان از همين راه امکان دارد.
پرسش: برای بازگشت مهاجرین افغان که در بیرون از کشور به سر می برند چه پلان دارید؛ چون همواره کشورهای همسایه از مهاجرین افغان به حیث آله فشار در برابر حکومت افغانستان استفاده کرده اند؟
پاسخ: ما پلان داريم، تا کوشش شود که مهاجرين افغان تا حد زياد نه به رضاى خود و نه شکل جبرى از کشورهاى خارجى بازگردند. اين پروسه بايد به شکل تدريجى صورت گيرد تا ما بتوانيم که وسايل براى آنها تهيه نماييم. پلان خود مه اين است که ما بايد شهرک هايى را در جاهاى مختلف ايجاد نماييم و اين شهرک ها بايد نزديک مناطق اصلى آنها باشند. شهرک هاى مذکور، بايد امکانات اقتصادى و سرمايه گذارى نيز داشته باشد و زمنيهۀ کار و زندگى به مردم در آن مساعد شود. اين کار باعث خواهد شد که جلو تراکم مردم در شهرهاى بزرگ گرفته شود و مشکل افزايش مردم کم ميشود. براى آنها بايد مراکز رشد ايجاد گردد که اين کار تنها براى مهاجرين نه، بلکه آنعده مردم که به شهرها مراجعه مى کنند نيز در اين شهرک ها صورت گيرد.
پرسش: ارسلا صاحب! نگهدارى توازن شما درسياست خارجى چطور خواهد بود، پاليسى خارجى شما چطور است، امريکا همکار استراتيژيک افغانستان؛ اما ايران همسايۀ ما است. اين هر دو کشور در بين خود مشکلات دارند، تعادل آنها را چطور حفظ مى کنيد؛ مثل حکومت کنونى خواهد بود و به کدام يک اولويت ميدهيد؟
پاسخ :ما خواهان روابط دوستانه با تمام دنيا هستيم. هم با شرق و هم با غرب. بدين معنى که در بخش سياسى خارجى به يک تعادل درست نياز داريم؛ اما امريکا و ساير کشورهاى اروپايى همکاران استراتيژيک ما هستند که همراه آنها قرارداد داريم. در عين زمان هم امريکا و هم ايران ميداند که ما يک کشورمستقل هستيم و ميتوانيم که با ممالک مختلف روابط داشته باشيم؛ اين روابط به نقص هيچ کس نخواهد بود. اکنون که ما با امريکا روابط داريم، به معناى اين نيست که با ايران دشمنى داريم. همچو روابط با ايران داريم؛ اما با امريکا دشمنى نمى کنيم.
پرسش: ارسلا صاحب! در صورت برنده شدن، تشکيل حکومت شما چطور خواهد بود، در مورد حکومت کنونى گفته ميشود که چوکى را به اساس قوميت تقسيم کرده است؟
پاسخ: براى من اتباع و افراد افغانستان مهم هستند. ما بايد روى اشخاص و افراد تمرکز داشته باشيم، نه بر اقوام، ما کوشش ميکنيم که هر فرد افغانستان مالکيت ملک خود را داشته باشد، که بداند که در اين ملک حق دارد و در اين ملک از حقوق شان دفاع ميشود هم از سوى دولت و هم از سوى مردم. به همين اساس موضوعات قومى از بين ميرود، معلومدار است که افغانستان متشکل از اقوام مختلف است، ما بايد کوشش کنيم که حکومت ما به اساس دانش و تجربه تشکيل شود نه به اساس تقسيمات قومى؛ اگر اهليت ها برابر باشد، در آن زمان ايجاد توازن نيز خوب خواهد بود؛ يعنى بايد هردو در نظر گرفته شود. ليکن نبايد اهليت قربانى تقسيمات شود. اگر همچو يک کار صورت گيرد، پس حکومت نيز کار خود را به خوبى پيش برده نمى تواند و مردم از خدمات زياد محروم مى مانند.
پرسش: در حکومت از يک تعداد زورمندان نام برده ميشود که نقش بارز در حکومت دارند؛ فشارهاى آنها را قبول مى کنيد و يا راه مبارزه را پيش ميگيريد؟
پاسخ: طوريکه است مردم افغانستان در بين خود هيچ مشکل ندارند؛ اما يکتعداد زورمندان و رهبران افراطى وجود دارند که باعث ايجاد اختلافات قومى ميشوند، پس در مقابل آنها بايد مردم افغانستان نيز مبارزه کنند. اگر مردم خوب در اقوام وجود داشته باشند که به اين کشور خدمات درست و صادقانه انجام ميدهند، بايد آنها جذب شوند؛ اما بايد جزء حکومت و جوابده رهبرى باشند، نه به کدام کسى که در خارج از حکومت و نظام قرار دارند.
پرسش: کرزى صاحب مکرراً در حکومت خود از مصلحت يادآورى کرده است؛ نظر شما در مورد مصلحت چيست؟
جواب: مصلحت تا يک حد براى ثبات صورت ميگيرد، ليکن نبايد مصلحت باعث عدم قانونمندى، عدم عدالت و رشوه خوردن شود. يعنى ما بايد در مقابل همچو چيزها مبارزه کنيم، اگر مصلحت بيشتر صورت گيرد، متاسفانه که در آن صورت موضوعات مذکور به ميان مى آيند.
پرسش: در آخر اگر در مورد تطبيق عدالت انتقالى معلومات دهيد؛
پاسخ: متاسفانه که مردم ما در ٣٠ سال گذشته، قربانى هاى زياد داده اند. ما اميد وار هستيم که از اين مرحله براييم و به سوى صلح، ثبات، آرامى و پيشرفت حرکت کنيم و به عقب نرويم. همچو جنگ ها در کشورهاى ديگر جهان نيز صورت گرفته؛ اما يک راه برايش باز شده که همچو موضوعات را چطور حل نمايند. به گونه مثال نيلسن منديلا يک راه را در افريقاى جنوبى اختيار کرد، ما بايد نيز يک راه خوب انتخاب نماييم.
بايد ببينيم که حکومت هاى قبلى چه کرده؟ يعنى حکومت هاى قبلى نيز عفو اعلام کرده است، به بعضى چيزهاى آن نيز بايد احترام گذاشته شود؛ اما بازهم معلومدار است که حق العبد در اسلام به حکومت بخشيده نميشود. اين خواست خود انسان ها است. پس اميد است که کوشش نماييم يکديگر را ببخشيم و از اين مشکلات بگذريم تا آيندۀ افغانستان درست باشد. کارى بايد صورت نگيرد که خون ديگر انسان ها براى قصد و قصدگيرى ريخته و عدم ثبات و مظالم به ميان آيد.
