شبرغان (پژواک،١٢حوت٩٣): طوطا سنگ، يکى از پيروان "سيک" در ولايت جوزجان، امروز به دین اسلام مُشرف شد و عالمان دينى بر وى عبدالرحمن نام گذاشتند.
وى، بعد از مُشرف شدن به دين اسلام گفت که دو سال قبل از هندوستان به شبرغان آمد و از سال ها بدينسو در این فکر بود که یک دین قوی و کامل را برای خود برگزیند.
وى افزود که در این راستا ترديد داشت و نمیدانست که کدام راه را انتخاب کند، عیسوی شود و یا به اسلام رو بیاورد؛ سرانجام پس از مطالعه زیاد، اسلام را يگانه دين نجات و فلاح دنيا و آخرت دريافت و اينک به آن چنگ زده است.
اين پيرو "سيک" علاوه نمود که مزاياى دین اسلام زیاد است، ادای پنج وقت نماز در ادیان دیگر نیست و دین اسلام، یگانه دینی است که برپایه این اصل استوار است.
وى گفت: "من درهندوستان مدتی درزندان بودم و در آنجا کتاب مخصوص "گرنته" سردارها را مطالعه نموده و پیوسته عبادت میکردم و در نهایت دریافتم که پرستش بُت، گاو و درخت جایز نیست."
طوطا سنگ افزود که ميخواهد برادران خود و کسان دیگری را نیز برای رو آوردن به دین اسلام تشویق نمايد.
خانوادۀ طوطاسنگ، از بیست سال بدینسو در شهر شبرغان مرکز جوزجان زیست دارند و پيشۀ اجداد وى عطارى بوده که پدر و برادرش، سه دهه قبل در شبرغان فوت نموده و اين پيشه به وى ميراث مانده است.
بعد از آنکه وى در مراسمى، کلمۀ شهادت را به زبان آورد و رسماً به دین اسلام مشرف شد، مولوی عبدالرحیم اسلامیار ریيس ارشاد حج و اوقاف جوزجان گفت که بر اساس مشوره علما، طوطا سنگ را به نام عبدالرحمن مسمی نمودند.
اسلاميار اضافه کرد که وى بعدازين، یک مسلمان است و این اقدام برای مسلمانان مایه افتخار است.
وى گفت: "بدون شک که در مورد رو آوردن طوطاسنگ قبلی و عبدالرحمن امروزی، شماری از اقوامش بدبین اند، ولی ما تلاش میکنیم که کارهای بیشتری را در این زمینه انجام دهیم و آنها را نیز متقاعد سازیم که به دین اسلام رو بیارند."
گفتنى است که درسالهاى گذشته شمارى از نيپالى ها، امريکايى ها، چينايى ها، اتباع افريقا و دوزن فرانسوى و روسى درکشور نيز به دين اسلام مُشرف شده و برآنها نام هاى اسلامى گذاشته شده است.
قرار معلومات انارکلى هنريار عضو مشرانو جرگه، حدود سه هزار تن از پيروان سيک و اهل هنود در کشور، و از این جمله حدود ٣٥ خانواده، در کابل زيست دارند . اکثر اين مردم را پيروان سيک تشکيل ميدهد.
اين درحالى است که يکهزار تن آنها در سال ١٣٨٤ بنابر مشکلات گوناگون، به هندوستان رفته اند.
آنها قبلاً در ولايات مختلف مخصوصاً کابل، غزنى، هلمند، کندهار، کندز، خوست و... بودوباش داشتند؛ اما بعد از جنگها، طبقۀ ثروتمند شان، افغانستان را ترک کردند؛ اما طبقۀ غريب آنها، هنوزهم در کشور به سر ميبرند.
پيشۀ اکثريت آنها؛ رخت فروشى، طبابت يونانى و دکاندارى مى باشد.
