باميان (پژواک ٨اسد٩٢) : باميان اولين ولايتى است که روند انتقال از نيروهاى خارجى به نيروهاى افغان در سرطان سال ١٣٩٠ آغاز گرديد.
باميان ولايت آرام در سطح کشور بوده، اما بعد از انتقال امنيت،برخى اوقات ولسوالی های کهمرد، سیغان و شیبر از طريق ولايت بغلان مورد تهديد امنيتى مخالفان مسلح قرار گرفته است.
درمربوطات بامیان کدام گروپ مسلح مخالف دولت حضور وفعالیت نداشته و تهدیدات امنیتی ازولایات همجوار چون پروان، میدان وردگ وسرپل متوجه این ولایت بوده است.
درین ولایت واقعات جنايی نیز نسبت به دیگر ولایات کم بوده ومردم درفضای صلح زندگی میکنند.
 به باور مسوولین ومردم بامیان، تامین امنیت وصلح بیشتر از طریق مردم تامین گردیده ومردم دوشادوش نیروهای امنیتی در تامین امنیت سهم داشته اند.
محمد سجاد محسنی سخنگوی شوراى علماى بامیان ميگويد که مردم بامیان صلح دوست اند ودر یکدهۀ اخير توانسته در مسایل امنیتی با مقامات محلی همکار باشند .
وی به پژواک گفت: (( ما به باورمندی کامل گفته میتوانیم اگر مردم بامیان در تامین امنیت سکتورهای امنیتی را همکاری نمیکرد،حکومت محلی به تنهايی قادر به تامین امنیت نمى بود.))
محمد اسماعیل ذکی همآهنگ کنندۀ شبکه جامعه مدنی وحقوق بشر در بامیان نيز ميگويد که این یک حقیقت است که مردم بامیان صلح را دوست دارند واین فرهنگ ناشی از آگاهی مردم وتجارب تلخ دوران جنگ بوده است که مردم را تشویق به صلح دوستی وامنیت کرده است .
وی علاوه ميکند : ((در بامیان جنگهای زیادی از جمله جنگ با طالبان، دولت ربانی وجنگهای بین الحزبی داخلی به وقوع پيوسته که خسارات زیادی به مردم و بامیان وارد کرده بود.))
اين مقام جامعۀ مدنى ميگويد که مردم حالا میدانند که صلح به نفع همه  است، از اینرو با همه عوامل نا امنی برخورد میکنند ونمیگذارند که این ولایت نا امن گردد.
سمونمل چمن علی مدیر مبارزه با جرايم  جنايی قوماندانی امنیه بامیان به این باور است که حتی واقعات جرايم جنايی درین ولایت نسبت به سایر ولایات در یک فیصدی پایين قرار دارد .
وی علت گراف پايين بودن واقعات جنايی را ناشی از تطبیق قانون وبلند رفتن سطح آگاهی مردم از اضرار جنایت و جمع آوری سلاح دانسته ميگويد : (( مردم خود بخود قانونمند شده وعوامل جنایت پایين آمده است .))
مدیر جنايی، یکی دیگر از عوامل پايين آمدن جرايم را همکاری مردم با این بخش عنوان کرده، مى افزايد که مردم اجازه نمیدهند تا کسی در این ولایت بصورت آشکار دست به جنایت بزنند .))
وی علاوه کرد که کنترول وپیشگیری پولیس از واقعات جنايی نیز تاثیر گذار بوده  واکثریت جنایات طراحی شده وسازمان یافته را خنثی میکند.
با اینکه بامیان، ولايت امن افغانستان است، اما کمبودى تعداد پولیس و تجهیزات ثقیله در این ولایت احساس ميشود.
ارگانهای امنیتی شامل پولیس ملی، امنیت ملی   وزون همآهنگی بوده و تمامی ساحات بامیان توسط این سه ارگان تحت پوشش قرار دارد.
مسوولان محلى ميگويند،زمانیکه مسوولیت های امنیتی از نیروهای خارجی به نیروهای امنیتی در سرطان سال ١٣٩٠ انتقال شد، کميسیونى مُرکب از وزارت هاى دفاع  و داخله و رياست عمومى امنیت ملی  وعده داده بودند که کندکى از اردوی ملی را در ساحات نا امن بامیان مانند قسمت هايی که از طریق بغلان آسیب پذیر است مستقر مینمایند ،اما این گفته ها فقط در سطح وعده باقی مانده است.
مشکل دیگر، کمبود معاش پوليس بوده و نسبت به معاش پولیس  دیگر ولایات دوهزار افغانی کمتر است.
یکی از ساتنمنان که وظیفه را ترک کرده و نخواست که اسمش ذکر شود، به پژواک گفت که به علت فرق گذاشتن معاش شان با دیگر افسران در ولایات دیگر ونبود عدالت صفوف پولیس را ترک نموده است.
وی علاوه نموده: (( پوليس در بامیان همان وظیفه ای را به پیش میبرد که در دیگر ولایات به پیش برده ميشود، پس چرا معاش ما تفاوت داشته باشد؟))
با آنکه تفاوت معاش از چندین سال است که وجود دارد، اما باز هم نیروهای امنیتی نسبتاً به کارهای شان موفق بوده اند.
نصر الله یکتن از شهريان بامیان ميگويد که یکی از دلایلى که پولیس در تامین امنیت موفق است، اینست که دکانداران، هوتلداران وحتی کسبه کاران وکارگران معمولی وقتی با موارد مشکوک وشخص مشکوک سر میخورد ،آنرا به پولیس اطلاع میدهند .
وی علاوه ميکند: ((ما چندین بار شاهد افراد مشکوک بوده ایم که دیده شده وتوسط مردم به پولیس زنگ زده شده  وپولیس نیز از افراد مشکوک تحقیقات نموده است .))
نصر الله گفت: (( اگر همکاری مردم نباشد بامیان از دیگر ولایات زیاد نیست وانتحاری ها وعوامل نا امنی در این ولایت نیز بعید نخواهد بود .))
محمد عظیم  يکى از دکانداران باميان میگوید که به فضل خدا در مدت دوازده سال حتی یک انتحاری را در بامیان ندیده ونشنیده است .
وی علاوه نمود که  این بدین جهت است که هیچ کسی در بامیان حاضر نیست که انتحاری ها را درین ولایت جابجا نماید ویا برایش جاى  بدهد ویا با آنان همکاری نماید.
حیدر علی یکی از اعضای شوراى ولایتی بامیان ميگويد که بامیان نمادى از صلح در کشور است، اما تاسف در اينجا است که  راههای مواصلاتی این ولایت از تمامی مسیرها به کابل به شدت نا امن است .
وی مى افزايد، چنانکه مردم در بامیان زندگی را در فضای صلح آمیز تجربه کرده اند واز آن لذت میبرند ضرورت است که در تامین امنیت شاهراهها نیز ولایات همجوار کوشش نمایند وفضای وحشت رفت وآمد عابرین را تبدیل به راههای امن نمایند.
اين عضو شوراى ولايتى گفت که مردم بامیان یک اصطلاح را در بین شان در مورد راههای زمینی مکالمه میکنند ومیگویند:” از جاده های مرگ به کابل میروم” یعنی از طریق زمینی به کابل میروند.
حیدر علی ميگويد که نا امنی این شاهراهها به اقتصاد مردم نیز آسیب رسانده است، وقتی یک نفر از راه زمینی به کابل میرود با 700 افغانی میتواند به کابل برسد، اما اگر از طریق هوايى برود باید  5500 افغانی بپردازد.
این عضو شوراى ولایتی افزود: (( واقعیت اینست که هرکه سرش به تنش می ارزد ویا مامور دولت باشد، کارمند موسسات باشد مجبور است که از طریق هوايی به کابل رفت و آمد نمایند .))
باميان از دو  راه به کابل منتهى ميشود. يکى از طريق کوتل حاجيگک و عبور از ولايت ميدان وردک و ديگرى از کوتل شيبر و عبور از درۀ غوربند ولايت پروان است، اما اين دو شاهراه در چند سال اخير نا امن شده است. مردم باميان ميگويند که ميدان هوايى مسافربرى هم وجود ندارد و اگر ساخته هم شود، توان تکت طياره را ندارند که از هوا سفر کنند.
از جانب ديگر محمد صادق علی يارزاده ریيس شوراى عالی صلح در بامیان ميگويد که گروپهای مخالف مسلح درین ولایت بسیار ناچیز است واکثریت مردم در تلاش اند که در صلح زندگی نمایند.
وی علاوه کرد بعضی مواردى که گروپهای مسلح در بامیان به ندرت فعالیت های تخریبی را انجام میدهند از ولایت بغلان بصورت گذری آمده ودر مناطق سرحدى در بامیان اغتشاش می کنند و دوباره به بغلان ميروند.
اما شماری از مردم به این باوراند که اگر دولت در مسایل امنیتی کارهای مانند تجهیز نیروهای پولیس وازدیاد تشکیلات پولیس و جلوگیری از بیکاری را روی دست نگیرد خود بخود این ولایت نا امن خواهد شد .
محمد علی آزاد یکی از محصلین پوهنتون بامیان ميگويد که تعدادى از جوانان را دیده است که بیرون از بامیان در صفوف مخالفان مسلح کارمیکنند.
وی افزود : (( یک پولیس بامیان را که میشناختم وسالها در بامیان وظیفه داشت، حالا در کنار طالبان ونیروهای مخالف دولت قرار گرفته است .))
آزاد علاوه ميکند که دليل پيوستن اين پوليس را پرسيد، وى گفت : (( من را از صف پولیس اخراج کردند و دیگر هیچ کاری را بلد نبودم، مجبور شدم به صف مخالفین بپیوندم تا معاشى که برایم میدهد با آن روزگارم را سپری نمایم .))
به گفتۀ اين محصل، این پولیس در دره غوربند ولایت پروان با مخالفین پیوسته وماهانه بيست هزار افغانى معاش بدست مى آورد.