باميان (پژواک،١٨ اسد ٩٢): فقرا و مغاره نشینان اطراف مجسمه هاى بودا در باميان ميگويند که به علت فقر و نداشتن پول، نمیتوانند عید را با شیرينی و یا تهیۀ غذای خوب، جشن بگیرند و از مهمانان پذيرايى نمايند.
حدود سه هزار مغاره در اطراف مجسمه هاى مخروبۀ بودا وجود دارد و بيش از ٢٥٠ خانوادۀ بى سرپناه از باميان و برخى ولايات همجوار، در شمارى ازاين مغاره ها زندگى پر از مشقت و محروميت را ميگذرانند.
مغاره نشينان ميگويند که حيران هستند چگونه براى افطارى و سحری، مواد خوراکى به دست آورده و شکم خود و اطفال شانرا سير نمايند؛ چه رسد به اينکه از عيد تجليل کنند.
اين مغاره ها که در زمان بوديزم مورد استفادۀ پيروان بودا بود؛ از سال هاى متمادى به مسکن فقرا و بيجا شدگان تبديل شده است.
با ديدن اين  وضعيت، چنان استنباط ميشود که مغاره نشينان، به زندگی بدوى و زمان بوديزم بين (قرون٢-٥ ميلادى) برگشته و دقيقاً زندگی عصر بودائيان را از سر گرفته اند.
مرادعلی یکی از مغاره نشینان، به آژانس خبرى پژواک گفت: "پسر و دخترم از من خواستند که برای شان لباس نو در عید بخرم؛ اما نتوانستم."
وی افزود که احساس میکند پدر خوب نیست و روزگارش موافقه نمیکند تا در ایام عید، حد اقل برای فامیلش لباس نو و یا غذای خوب تهیه نماید.
اين پدر علاوه کرد: "کار نیس. خرچ عیال هم زیاد. فقط میتانم نان خشک شانه تهيه کنم تا از گشنگی  نمیرن."
جواد پسر مرادعلى که لباس کهنه به تن داشت و در مغاره روى فرش فرسوده  و پاره نشسته بود، گفت که در روزهاى عید  در خانه مى نشیند؛ زیرا پسران دیگر به وی طعنه میدهند که لباس نو ندارد.
اين پسر ٩ ساله افزود: "پدرم پیسه نداشت که بری مه و برادرا و خواهرايم ده اى عید، کالا بخره؛ هیچ وقت ما لباس نو نخریدیم و کهنه های دیگرا ره پوشیدیم."
علمداد یکی دیگر از مغاره نشینان گفت که اگر دوستانش در ایام عید به مغاره اش بيايند، با چای از آنها پذیرايی ميکند و اگر چاشت آمدند، نان خشک هم در پهلوی چای اضافه میکند.
وی علاوه کرد: "فقیر بودن ننگ نیست، وقتی که ندارم خوب ندارم؛ ازین نان وچای بيشتر خودم وخانواده ام هم نمیخورد."
اين مغاره نشين افزود که در تمام ماه رمضان، فقط يک بار توانسته برای خانواده خود گوشت بخرد و حتی یکدانه میوه را نتوانسته است که خریداری کند و برای فامیلش بیاورد.
در کنار مردان، حتى زنان بى سرپرست، متکفل خانوادۀ خود بوده و با زندگى مشقت بار، دست و پنجه نرم ميکنند.
عذرا که شوهرش را قبلاً از دست داده و از شغل پشم ريسى، مخارج سه طفلش را تهيه ميکند، گفت: "خدا به ما رحم کنه و توانايی بته که بتانم برى اولادایم يک لقمه نان پيدا کنم."
اين خانم بى سرپرست علاوه کرد که در ایام ماه رمضان، کسی به وی کمک نکرده و از مُزد دست خود چه در ماه رمضان و چه  قبل از آن، نان آور خانوادۀ خود بوده است.
محمد اسحق پویا ریيس جمعیت هلال احمر افغانی در باميان گفت که روز به روز، تعداد خانواده های فقیر زیاد میشود و حتی مغاره نشینانى هستند که در زیر خط فقر زندگی میکنند.
وی علاوه کرد نه تنها که در ماه مبارک رمضان، این فقرا و نیازمندان به کمک نیاز دارند، بلکه در همه فصل سال آنان مستحق کمک میباشند.
پويا افزود: "ما امکانات کمک به آنان نداریم؛ فقط جمعیت هلال احمر، مواد کمى که دارد، آنرا بخاطر احتیاط و حالات اضطرار نگهدارى نموده است."
اماعبدالرحمن احمدی سخنگوی والى باميان گفت که برای ٢٢٠ فامیل مغاره نشین وفقير؛ در ایام رمضان یک بوری آرد، یک بوری برنج و مقدارى چای، لوبیا و بوره از طرف موسسه اسلامیک ریلف که یک نهاد خیریه خارجى است، توزیع گردیده است.
وی افزود که علاوه بر مغاره نشینان، شهروندان زیادی هستند که در زیر خط فقر قرار دارند و شاید در ایام عید نتوانند عید را با تدارک غذا و شیرینی برگزار نمایند.
احمدی گفت که یکی از راه های حل این موضوع، آموزه های دینی است که برای هر فرد مسلمان، زکات فطر واجب قرار داده شده است و باید مسلمانان، فقرا را از زکات فطر کمک نمایند.
 سخنگوى والى علاوه کرد که اگر شهروندان بامیان، به فقرا ومغاره نشینان از همان زکات فطر کمک نمایند، یقیناً آنان هم عید را مانند دیگران جشن میگیرند و حتی توانايی خرید لباس برای اطفال خود را نيز پیدا خواهند کرد.
اين مغاره ها در اطراف دو مجسمه ای قرار دارند که در زمان حکومت طالبان (١١مارچ ٢٠٠١ ميلادى)، تحت اين نام که موجوديت بُت به معناى شرک است، در پی دو شبانه روز حملۀ متواتر و آتشباری سنگين، منهدم گرديدند.